لقب سیدالشهداء

قبل از شهادت حضرت ابی عبدالله علیه السلام لقب سید الشهدا به حضرت حمزه، عموی پیامبر اسلام، اختصاص داشت که در جنگ احد به شهادت رسیده و رشادت‌های او در دفاع از پیامبر و حریم اسلام زبانزد همگان بود. ولی بعد از شهادت امام حسین علیه السلام در بسیاری از روایات لقب سید الشهدا برای او به کار رفته است.
لقب سید الشهداء برای امام حسین علیه السلام را بسیاری از ائمه علیهم السلام از جمله امام سجاد علیه السلام، امام باقر علیه السلام، امام صادق علیه السلام به کار برده‌اند؛ رسول خدا نیز هنگام رحلت خویش به امیرالمومنین فرمود:«یا علی، هنگامی که زمان ارتحال تو فرا رسید این وصیت را به فرزندم حسن بسپار و آن هنگام که زمان رحلت وی فرا رسید آن را به فرزندم، حسین شهید زکی مقتول بسپارد.»

حضرت موسی علیه السلام نیز در هنگام توسل به اهل بیت علیهم السلام برای نجات از عطش که قومش را در ورطه هلاکت انداخت بود همین لقب را برای امام حسین به کار برد.
و نیز زینب کبری و میثم تمار از این لقب برای اشاره به امام حسین علیه السلام استفاده کرده اند.
به نظر می رسد که لقب سیدالشهدا برای حضرت حمزه به معنی این است که او سید و سرور شهدای زمان خودش بوده است تا زمان شهادت امام حسین؛ و از آن پس امام حسین علیه السلام سید و سرور شهدای همه زمان‌ها بوده و هست.
چنانچه سیدة النساء هم به حضرت مریم گفته می‌شود و هم به حضرت زهرا سلام الله علیها. اما حضرت مریم بانوی زنان زمان خودش بوده و حضرت زهرا سلام الله علیها «سیده نساء العالمین» یعنی بانوی بزرگ همه عالم است.

منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 37- مناقب ابن شهر آشوب.

مراجعه شود به:
کنیه و القاب امام حسین علیه السلام