لشکرکشی محمود به هند - فتح قَنّوُج
«409 ق / 19 - 1018 م»
سلطان محمود پس از تسخیر شهر ماتوره، غارت بتخانهها و ویرانی کامل شهر، بر آن شد تا قَنّوُج را نیز به چنگ آورد.
چون گفته شده بود که اجیپال، فرمانروای قنوج از توان نظامی زیادی برخوردار است، محمود کوشید تا با حیله و خدعه جنگی او را وادار به بیرون آمدن از دژ کند. از این رو، بیشتر سپاه خود را در مهاون باقی گذاشت و با تعداد معدودی از سپاهش عازم قنوج شد، اما پیش از آن که نبردی درگیرد، اجیپال فرار کرد و به این ترتیب قلعههای قَنّوُج به دست محمود افتاد. «شعبان 409 ق /
دسامبر 1018 / ژانویه 1019».
محمود در شهر قنوج هفت قلعه در کنار رود گنگ را با قریب ده هزار بتخانه کاملاً منهدم ساخت. غنایمی که از این سفر عاید محمود شد «بیست و اندی بار هزار هزار درم و پنجاه و سه هزار برده و سیصد و پنجاه پیل بود. قسمتی از این
غنایم صرف ساختن
مسجد جامع در غزنین شد.
در آن جا، محمود برای خودش عبادتگاه خاصی بنا نمود مضاف بر آن که در جوار آن مدرسه و کتابخانهای نیز ساخت که توصیف آنها در روایات تاریخی نیز آمده است، هر چند مطالب آن را نباید خالی از مبالغه دانست.
