اگرچه زندگی زناشویی بر اساس مهر و محبت و تفاهم است و زن و شوهر نباید بگذارند که این محبت خدشهدار شود، اما گاهی اختلاف سلیقهها یا برخی ملاحظه‌ها موجب اختلاف میشود.
اگر در موارد اختلاف بگوییم حتما زن و شوهر باید به تفاهم برسند و نظر مشترکی پیدا کنند در واقع اختلاف را دامن زدهایم زیرا مرد می‌گوید تو باید نظر مرا بپذیری و زن می‌گوید نه، نظر من صحیح است و تو باید آن را بپذیری، و غالبا این اختلاف حلشدنی نیست. پس باید در موارد اختلافات، نظر مشخصی انتخاب شود. اگر بگوییم این شخص، غیر از زن و شوهر باشند موجب میشود که در هر مسألهای زن و شوهر راهی کوچه و بازار شوند و در پی قاضی و مشاور بگردند. بنابراین باید در اختلافات یا نظر مرد انتخاب شود یا نظر زن.
خداوند در هر یک از زن و مرد قوا و صفاتی آفریده و وظائف آنان را بر اساس سازمان وجودی آنها معین کرده است. همان گونه که زن مظهر احساسات لطیف و عواطف ظریف است و وظیفه مادری و تربیت فرزند را بر عهده دارد، مرد نیز به جهت قوای خاص خودش و صلابت و تدبیر امور، و توان بیشتر در مواجهه با مشکلات و سختی‌های زندگی، مسؤولیت تأمین هزینه‌های خانواده و مدیریت آن را بر عهده دارد.
بر این اساس معصومین میفرمایند برای ایجاد آرامش هر چه بیشتر، زن است که باید با شوهر هماهنگ باشد و از سوی دیگر، بر عهده مرد است که از خانواده خود محافظت کند و وظیفه سرپرستی آنها را به نحو شایستهای انجام دهد.
در این حکم هیچ حقی از طرفین تضییع نشده، و نیز بر هیچ یک، امری فراتر از طاقت تحمیل نشده است، زیرا خداوند بار مسئولیت و سرپرستی را از اول بر عهده زن قرار نداده است. بلکه مرد را وا می‌دارد که خانواده خود را اداره کند و امور زندگی آنها را از همه جهت به عهده بگیرد.
وقتی از
رسول خدا اجازه میخواهند که
فاطمه زهرا علیهاسلام در مجلس عروسی شرکت کند، پیامبر میفرماید او زن
علی بن ابیطالب و به فرمان اوست.
فاطمه علیهاسلام هم در وصیت خود می‌گوید:«علی جان، از زمانی که با تو زندگی کردهام هرگز بیاد نداری و سابقه نداشته که در امری با تو مخالفت کرده باشم.»
امیرالمومنین علیه السلام هم تصدیق میکند و میفرماید:«بله، تو گرامیتر از این بوده و هستی.»
منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 30.
بحار الانوار، ج 23، ص 240.
بحار الانوار، ج 43، ص 191.
مراجعه شود به:
وظایف مشترک زن و شوهر
