قرآن كريم مصداق كمال نهايي را قرب به خدا ميداند كه همه كمالات جسمي و روحي، مقدمه رسيدن به آن و انسانيت انسان در گرو دستيابي به آن است و بالاترين و پايدارترين لذت،از رسيدن به مقام قرب حاصل ميشود .
نقطه اوج قرب به خدا مقامي است كه انسان به ذات اقدس الهي رهنمون ميشود در جوار رحمت الهي استقرار مييابد.چشم وزبان او ميشود و به اذن خدا كارهاي خدايي ميكند از جمله آياتي كه بر حقيقت ياد شده دلالت دارد دو آيه ذيل است .
1-ان المتقين في جنات و نهر في مقعد صدق عند مليك مقتدر»به راستي كه پرهيزكاران در باغها و جويبار در جايگاهي راستين نزد پادشاهي مقتدرند.
2-« فاما الذين آمنوا بالله و اعتصموا به فسيدخلهم في رحمه منه و فضل و يهديهم اليه صراطاً مستقيماً»
پس كساني كه به خدا ايمان آورده و به آن ( قرآن )چنگ زدند خداوند آنان را در رحمت و فضل خويش وارد كند و از صراط مستقيم به سوي خود رهنمون گرداند .
از جمله روايات بيانگر اين حقيقت حديث قدسي نبوي است كه
« ما تقرب الي عبد بشيءٍ احب الي مما افترضت عليه و انه ليتقرب الي بالنافله حتي احبه فاذا احببته كنت سمعه الذي يسمع به و بصره الذي يبصر به ولسانه الذي ينطق به و يده التي يبطش بها »
هيچ بندهاي با چيزي محبوبتر از واجبات به من نزديك نميشود بنده همواره با كارهاي مستحب به من نزديك ميشود اما آنجا كه دوستش ميدارم و چون محبوب من شد گوش او ميشوم كه با آن ميشنود و چشم او ميشوم كه با آن ميبيند و زبان او ميشوم كه با آن سخن ميگويد و دست او مي شوم كه با آن اعمال قدرت ميكند.
نزديك بودن به يك موجود، گاه نزديك بودن به لحاظ مكان و گاه به لحاظ زمان است. روشن است كه قرب به خدا از اين مقوله نیست ، زیرا زمان و مکان ویژه موجودات مادی است .
همچنین ، تقرب الهی اعتباری و تشریفاتی صرف مد نظر نیست .گاه نیز مقصود از قرب ، وابستگی موجودات جهان و از جمله انسان به خداوند و حضور دائمی همه موجودات در پیشگاه او است.که در روایات و آیات آمده است مانند:
__«و نحن اقرب الیه من حبل الورید»
ما به او (انسان) از رگ گردن نزدیکتریم__
این معنا نیز در قرب به عنوان کمال نهایی انسان مد نظر نیست زیرا این قرب برای همه انسانها وجود دارد. بلکه مقصود آن است که انسان در اثر اعمال شایسته برخاسته از ایمان و همراه با تقوا ارتقای وجودی می یابد و حقیقت وجودی او رشد یافته ، متعاتی تر می شود ، به گونه ای که خوتن خویش را با عتم حضوری آگاهانه می یابد و با شهود نفس خویش واستگی کامل و محض خود به خداوندگارش ، خدا ار با عتم حضوری آگاهانه می یابد: «وجوه یومئذ ناضره الی ربها ناظره» چهره هایی در آن روز شادابند، خداوندگارشان را نظاره گرند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
