در شبه جزیره
عربستان شرابخواری یک عادت عمومی بود و مبارزه قطعی و اصولی به زمان نیاز داشت. به همین جهت خداوند در قرآن کریم در چند مرحله حکم قطعی تحریم شراب را بیان فرمود:
در مرحله اول، فرمود:« شما از
خرما و
انگور، شراب درست میکنید و روزی نیکو نیز به دست میآورید » (سوره نحل آیه 67) و به این صورت به مسلمانان فهماند که شراب، روزی نیکو نیست.
در مرحله بعد، در سوره بقره آیه 116 فرمود نفع شراب در برابر مضرات بیشمارش اندک است.
در مرحله بعد نیز در سوره نساء آیه 46 تصریح فرمود که چون مسکر و شراب، هوشیاری و متانت و هوش و وقار انسان را سلب میکند، کسی نباید در حال مستی به نماز بایستد.
و سرانجام در مرحله چهارم تصریح فرمود که شراب و قمار و بتها و ازلام (نوعی ابزار بخت آزمایی) پلید و نحساند و باید از تمام آنها اجتناب کرد. با این آیه، حکم قطعی تحریم شراب صادر شد و یکی دیگر از محرمات دین اسلام به صورت صریح و شفاف به مسلمین ابلاغ گردید.
منابع:
فروغ ابدیت، ج2، ص 513تا517
مراجعه شود به:
محرومیت های اجتماعی شرابخوار در فرهنگ اسلام
حرمت شرابخوری
دلیل حرمت شراب در قرآن
تحریم همه مستی آورها « مسکرها » توسط پیامبر - ص
