نواری از جنس ماده ای نرم ، شفاف و کم ضخامت که از فیلم پایه ای تشکیل شده که یک روی آن به امولسیونی آغشته است. امولسیون ، لایه ای از نمک های نقره و معلق در ژلاتین است که همان طور که گفته شد ، بر یک روی نوار فیلم مالیده می شود. امولسیون به نور حساس است ، به همین خاطر این روی فیلم ، رو به عدسی دوربین قرار می گیرد ، تا هنگام عبور نور از عدسی ( هنگام فیلم برداری ) ، تصویر نهانی روی آن شکل گیرد. لازم به ذکر است که آن سمت فیلم که به امولسیون آغشته است ، تیره تر از سمت دیگر آن است.
در گذشته برای فیلم های سینمایی ، فیلم پایه اصلی از جنس نیترات سلولز بود ، اما این ماده قابلیت اشتعال بسیار زیادی داشت و در ضمن خیلی زود تجزیه و فاسد می شد. از سال 1950 به بعد ، فیلم پایه استات سلولز ( تری استات ) به بازار آمد ، که قابلیت اشتعال آن کمتر و دوام آن نیز بیشتر بود. امروزه همچنین در برخی از فیلم های سینمایی از فیلم پایه استار استفاده می شود که از پلی استر ساخته شده و بادوام تر از تری استات است ، اما هزینه آن نیز به مراتب بیشتر است.
لازم به ذکر است که در فیلم هایی که صدا را نیز ضبط می کنند ، حاشیه ای باریک با نام حاشیه صدا وجود دارد ، که در کنار نوار تصویر قرار می گیرد.
حساسیت سنجی فیلم ( Sensitometry )
فیلم های مختلف دارای حساسیت های مختلف در برابر شدت و ضعف نور هستند. به همین خاطر بر روی فیلم های خام آزمایشی صورت می گیرد که به آن حساسیت سنجی گویند. هدف از این آزمایش ، بررسی تاثیر نور در وضعیت ها و شدت های مختلف ، بر اولسیون فیلم است. در این آزمایش ها ، قطعه ای از فیلم را که به آن نوار آزمون می گویند ، در معرض نوری که شدت آن به تدریج اظافه می شود ، قرار می دهند و با استفاده از دستگاهی به نام حساسیت سنج یا سنسیتومتر ( Sensitometer ) ، میزان حساسیت امولسیون را اندازه می گیرند. این اندازه را شاخص نوردهی گویند. این اقدامات ، ویژگی ها و مشخصات هر فیلم خام را روشن می کند و به فیلم بردار کمک می کند تا بتواند در موقعیت های مختلف ، فیلم خام مناسب را به کار گیرد و در نهایت به تصویری مطلوب دست یابد. برای مثال هنگامی که نور کمی در دسترس است ( برای نمونه در فیلم برداری های مستند با نور طبیعی ) ، از فیلم های خام بسیار حساس به نور استفاده می شود.
فریم (Frame )
در واقع هر نوار فیلم ، دارای تکه هایی است که به آنها فریم یا قاب گفته می شود. هنگام فیلم برداری ، این قاب ها به ترتیب در برابر دریچه دوربین قرار می گیرند ، تا نور به آنها بخورد و تصویری بر روی هر یک از این قاب ها تشکیل شود. هر قاب پس از ظهور و چاپ ، تصویر یک لحظه از یک کنش پیوسته است. وقتی این تصاویر ، یکی پس از دیگری ( با سرعت 18 قاب در ثانیه برای فیلم های صامت و 24 قاب در ثانیه برای فیلم های ناطق ) بر روی پرده به نمایش در می آید ، بر اساس ویژگی پایداری دید در چشم ، توهم حرکت و پیوستگی آن خلق می شود.
انواع فیلم از نظر رنگ
فیلم سیاه و سفید ( Black – And – White Film )
این نوع فیلم ، وقتی ظاهر شود ، تصویری با سایه روشن هایی از رنگ خاکستری ارائه می دهد. فیلم سیاه و سفید فقط یک لایه امولسیون دارد که به مدد یک زیر لایه روی فیلم پایه چسبیده است. فیلم های خام سیاه و سفید اولیه تک فام یا مونو کروماتیک( Monochoromatic ) بودند ، به این معنی که تنها به ناحیه آبی طیف نور حساس بودند و تصویر یک دست سیاه و سفیدی ارائه می کردند. در اواخر دهه 1910 ، فیلم ارتوکروماتیک( Orthochromatic ) به بازار آمد. این نوع فیلم ها به نواحی سبز و آبی طیف رنگ حساس بودند ، اما نسبت به ناحیه قرمز حساس نبودند. به این ترتیب در این نوع فیلم ها ، رنگ های سبز و آبی سایه های مختلفی از خاکستری را به نمایش می گذاشتند ، اما رنگ قرمز به رنگ سیاه در می آمد. فیلم های ارتوکروماتیک از جمله فیلم های حساس بودند ( امولسیون انها به نور بسیار حساس بود ) ، در نتیجه هنگام استفاده از آنها دریچه را کمی بسته تر می کردند و به این ترتیب عمق صحنه زیاد می شد. در اواسط دهه 1920 فیلم خام و سیاه و سفید پانکروماتیک( Panchromatic ) به بازار آمد. این فیلم به همه رنگ های طیف نور حساس بود و با توجه به رنگ های مختلف موجود در صحنه ، خاکستری ها یی با شدت و ضعف مختلف ارائه می داد. در سال 1926 ، رابرت فلاهرتی( Robert Flaherty ) ، مستند ساز معروف آمریکایی ، برای اولین بار این فیلم خام را در ساخت فیلم مهم خود ، موانا ( 1926- Moana ) ، به کار برد و نشان داد که فیلم های پانکروماتیک می توانند حال و هوایی طبیعی خلق کنند. به این ترتیب فیلم های پانکروماتیک بازار را تسخیر کردند. اما این فیلم ها نسبت به نور چندان حساس نبودند ، به همین خاطر هنگام استفاده از آنها باید دریچه دوربین را زیاد باز می کردند و در نتیجه عمق صحنه از دست می رفت. بعدها فیلم برداران تمهیداتی را اندیشیدند که این عیب را بر طرف کنند. لازم به ذکر است که تا اواخر دهه 1950 ، اغلب فیلم های تجاری به صورت سیاه و سفید ساخته می شدند و فیلم های رنگی به صورت بسیار محدود تولید می شدند تا اینکه کمپانی ایستمن کالر ( Eastman Color ) ، تولید فیلم رنگی را از استثنا به قاعده بدل کرد و به این ترتیب فیلم های رنگی به سرعت جای فیلم های سیاه و سفید را گرفتند.
فیلم رنگی ( Color Film )
هر فیلمی که می توان در آن رنگ های مختلف را مشاهده کرد ، فیلم رنگی است. فیلم رنگی سه لایه امولسیون دارد که هر یک با احیاکننده ای همراه است که به یکی از رنگ های اصلی حساسیت دارد. زیر لایه فوقانی حساس به آبی است ( این لایه صافی ویژه ای دارد به رنگ زرد که مانع از آن می شود تا نور آبی به لایه زیرین برسد ) ، لایه زیرین حساس به سبز و آبی و لایه آخر حساس به قرمز و آبی است. ساخت فیلم های رنگی تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته. از سال های آغازین تاریخ سینما ، ساخت فیلم های رنگی در دستور کار مخترعان عرصه سینما قرار داشت. برای مثال در سال 1896 در کمپانی ادیسون فیلمی با دست رنگ شد و به نمایش در آمد. در فرانسه نیز ژرژ ملیس( George Melies ) همین شیوه را در برخی از فیلم های کوتاه خود به کار برد تا فیلم هایش را با تصویر رنگی ارائه دهد. لازم به ذکر است که کاربرد هنری رنگ در سینما با توسعه فنی آن همراه بوده است. فقط کافی است رنگ غیر طبیعی و کارتونی فیلم های ترسناک دهه 1950 را با کاربرد خیره کننده و هراس انگیز رنگ در فیلم های ترسناک دهه های اخیر مقایسه کنید تا بفهمید که این فرایند تا چه حد پیشرفت کرده است.
انواع فیلم از نظر ظهور و چاپ
فیلم منفی ( Negative Film )
این فیلم ها پس از فیلم برداری و ظهور و چاپ ، دارای تصویری منفی هستند ، به این معنی که در فیلم های سیاه و سفید جای سیاهی ها و سفیدی ها عوض شده است و در فیلم های رنگی جای مناطق تاریک و روشن عوض شده و رنگ ها نیز ، رنگ مکمل رنگ واقعی خود را گرفته اند. برای مشاهده و به دست آوردن تصویر اصلی ، از روی نسخه های منفی ، نسخه مثبت گرفته می شود و این عمل در لابراتوار انجام می گیرد.
« دو تصویری که در سمت چپ می بینید تصاویر منفی هستند. تصویر گل ، تصویری منفی از یک عکس سیاه و سفید است و تصویر درخت تصویری منفی از یک عکس رنگی است. »
فیلم مثبت ( Positive Film )
فیلمی که بعد از ظاهر شدن ، نور و تاریکی و رنگ آن ، مشابه همان چیزی است که از آن فیلم برداری شده است. نسخه مثبت معمولا از روی نسخه منفی به دست می آید و همین نسخه از فیلم است که تکثیر می شود و به اکران در می آید.
فیلم ریور سال ( Reversal Film )
این فیلم ها پس از نوردیدن در هنگام فیلم برداری و انجام مرحله ظهور ، تصویر مثبتی روی فیلم پایه اصلی آنها ایجاد می شود و به این ترتیب ، مرحله چاپ نسخه مثبت از روی نسخه منفی ، در آن ها حذف می شود. فیلم ریور سال در ضمن تصویری با کیفیت بسیار خوب ارائه می دهد. از سوی دیگر به دلیل حذف مرحله چاپ ، استفاده از فیلم ریور سال ارزان تر تمام می شود و چون روی نسخه اصلی آن می توان کار تدوین انجام داد و همان را هم اکران کرد ، کار با آن به نسبت ، ساده تر و سریع تر است. با توجه به این دلایل ، از فیلم های ریورسال ، در دوربین های کوچک و در فیلم سازی آماتوری بسیار استفاده می شود.
نگه داری از فیلم
فیلم ها دو دشمن اصلی دارند که موجب می شود آنها فاسد شده و از بین بروند :
گرما : فیلم ها را باید به دور از گرمای زیاد و همچنین نور شدید نگه داشت ، زیرا گرمای زیاد سبب تجزیه امولسیون فیلم می شود.
رطوبت : فیلم ها را باید به دور از رطوبت نگاه داشت زیرا بخار موجود در محل های مرطوب ، بر امولسون فیلم اثر گذاشته و با آن ترکیب می شود و فیلم را از بین می برد.
نگه داری از فیلم بسیار مهم است ، به همین خاطر لابراتوارها ، شرکت های بزرگ فیلم سازی و ... ، مکان ویژه ای را برای نگه داری از فیلم ها در نظر می گیرند و در آنها شرایط مطلوب و مناسب برای نگه داری از فیلم ها را فراهم می کنند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد