فلکالدین بن ارسلان آبه
« 584 570 ﻫ / 1188 1175 م»
از سرگذشت و زندگانی و نیز حوادث دوران فرمانروایی او اطلاع چندانی در دست نیست، همین قدر دانسته شده که در سال 570 ﻫ / 1175 م ، بنا بر وصیت پدرش به جای او حکمرانی یافت و در همان سال،
اتابک ایلدگز نیز درا فانی را وداع گفت و پسرش محمد پهلوان به جای او نشست. پهلوان کوشید تا شهرهای تحت حکمرانی فلکالدین را از دست وی خارج سازد، از این رو با سپاهی گران به قصد تصرف رویین دز که اقامتگاه فلکالدین بود، عازم آنجا شد. اما چون استحکامات دژ بسیار قوی و گشودن آن بس دشوار مینمود، پس از مدتی از آنجا عقب نشینی کرد و
مراغه را در محاصره خود در آورد. هم زمان برادرش قزل ارسلان نیز
تبریز را در محاصره گرفت دیر زمانی جنگ در پیرامون هر دو شهر برپا بود تا آن که اهالی مراغه، تنی چند از سپاهیان پهلوان را به اسارت گرفتند و به نزد قاضی شهر بردند. قاضی مراغه که مردی با خرد و مدبر بود، آنان را خلعت پوشاند و رهایشان ساخت. پهلوان از این اقدام قاضی بسیار خشنود شد و به پایمردی او، سخن از صلح و آشتی با فلکالدین به میان آورد. عاقبت مقرر شد که تبریز از آن پهلوان باشد. وی نیز آن دیار را به قزل ارسلان باز گذارد و به محاصره مراغه پایان داد. از عاقبت کار فلکالدین اطلاعی در دست نیست، اما گمان میرود با توجه به فرمانروایی علاءالدین ارسلان، وی تا حدود سال 584 ﻫ / 1188 م در قید حیات بوده باشد.
