|
فلات ایشتار
|
حدود ده درصد از اراضی نقشه برداری شده ناهید را
فرابوم ها و فلات های زهره در بر گرفته است. مهمترین فرابوم های ناهید فلات ایشتارترا و
فلات فرودیت ترا است.
فلات ایشتارترا که در نیکره شمالی قرار دارد از نظر وسعت تقریباً با قاره استرالیا برابر است و ارتفاع میانگین آن به حدود 3 کیلومتر می رسد. در این فلات رشته کوههای چندی مانند ماکسول مونت وجود دارد که ارتفاع متوسط آن به حدود 11 کیلومتر بالغ می گردد.
فرابوم دیگر فلات آفرودیت ترا نام دارد که با ابعادی حدود 9700* 3200 کیلومتر تقریباً با قاره آفریقا برابری می کند. در این فلات که تقریباً به موازات استوای ناهید قرار گرفته است، رشته کوههائی به ارتفاع 7 کیلومتر به چشم می خورد که از ستیغ های خشن و شکسته تشکیل یافته اند.
علاوه بر فلات های بالا، فرابوم دیگری بنام
بتارژیو نیز در ناهید وجود دارد از دو سیر آتشفشانی فعال پدید آمده است. بررسی های اخیر نشان می دهد که پوسته ناهید از سنگهای بسیار خشک و غیر قابل انعطاف تشکیل یافته است.
بلندی ها و دره های ناهید
پست ترین مناطق دره نشستی دیانا چسما است که در
فلات آفرودیت قرار گرفته است. ژرفای این دره که عرض آن به 280 کیلومتر می رسد، حدود 2 کیلومتر است و نسبت به اراضی پیرامون خود حدود 4 کیلومتر گودتر است.
جالب ترین عارضه پوسته ناهید
سافو نام دارد که قطر آن به بیش از 200 کیلومتر می رسد. این عارضه در مرکز یک سری خطوط شعاعی که احتمالاً مسیر جریان مواد گداخته می باشند، قرار گرفته است.
بطور کلی اطلاعات کنونی ما از سطح ناهید، بوسیله ناهید نشین های اتحاد جماهیر شوروی با وترا و سفینه پایونیر ایالات متحده آمریکا به دست آمده.
ناهید نشین های ونرای 9 و 10 که با موفقیت در سطح ناهید فرود آمدند. در ژوئن سال 1975 به فضا پرتاب گردیدند و در اکتبر همان سال به زهره رسیدند. با وجودی که ناهید نشین های مزبور فقط حدود یک ساعت پس از فرود کار کردند. ولی در همین مدت کوتاه عکس های جالبی را از سطح سیاره به
زمین مخابره نمودند.
|
فلات آفرودیت
|
نمونه برداری هائی که بوسیله ونرا 10 به عمل آمده نشان داد که سنگهای محل فرود غالباً از
پتاسیم،
توریم و
اورانیم تشکیل یافته و سرعت باد سطحی به 40 تا 70 سانتیمتر در ثانیه (5/1 کیلومتر تا 5/2 کیلومتر در ساعت) می رسد و سرعت باد در محل فرود ونرای 9 که حدود 2000 کیلومتر از فرودگاه ونرا 10 فاصله داشت به 80 تا 130 سانتیمتر در ثانیه (3 تا 7/4) کیلومتر در ساعت بالغ می گردید.
ونراهای 13 و 14 ضمن عکس های رنگینی که از سطح ناهید مخابره نمودند، گوشه هائی از آسمان نارنجی روشن سیاره را نیز به نمایش گذاردند. ونرا 14 در محلی به فاصله حدود 900 کیلومتری ونرا 13 که از خاکهای نرم توام با سنگهای مضرس رنگین تشکیل یافته بود. فرود آمد، آزمایش نمونه های فرودگاه ونرا 13 نسبت بالای پتاسیم خاکهای آن را نشان می داد و نمونه های فرودگاه ونرا 14 از
سنگهای بازالتی حکایت می کرد و همانندی آنها را سپاهسنگ های بستر دریاها و اقیانوس های زمینی ثابت می نمود.
سفینه پایونیر مادر که در 8 اوت 1978 از سوی آمریکا به ناهید روان گردیده بود، پس از ورود به جو زهره از کار افتاد ولی اطلاعات حاصل از گمانه های کوچکی که از آن رها شده و به سطح ناهید نشسته بودند. نتایج ناهید نشین های اتحاد جماهیر شوروی را تائید می کرد.