فضیلت امام حسین از دیدگاه معصومین

. رسول معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم:
به راستی که با شهادت حسین علیه‌السلام آنچنان شور و حرارتی در دل مومنین ایجاد شده که هیچ گاه به سردی نخواهد گرایید
مستدرک الوسائل، ج 10 ص 318
2. امیر المومنین علیه‌السلام:
حضرت علی علیه‌السلام هنگامی به فرزند خود کرد و فرمود: ای کسی که نام و یاد تو موجب جاری شدن اشک در دیدة هر مومن است، حسین علیه‌السلام گفت: پدر منظور شما من هستم؟
در پاسخ فرمود: آری فرزندم.
بحار الانوار ج 44 ص 280
3. فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیه:
آنگاه که حسین علیه‌السلام هنگام بارداری به شش ماهگی رسید، در شب تاریک به چراع نیاز نداشتم و هنگام عبادت خدا و خلوت با حق، صدای تسبیح و تقدیس (وی را) می‌شنیدم.
بحار الانوار، ج43 ص273

4. امام حسن مجتبی علیه‌السلام
آنچه موجب شهادت من می‌شود، سمی است که به کامم ریزند، اما ای ابا عبدالله هیچ روزی مانند روز (مصیبت) تو نخواهد بود...
امالی صدوق ص116
5. سید الساجدین علی بن الحسین علیه‌السلام:
من فرزند کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند و جن در زمین و پرندگان در هوا بر او نوحه کردند
بحار الانوار ج 45، ص 174
6. امام محمد باقر علیه‌السلام:
بعد از یحیی بن زکریا آسمان در مرگ کسی نگریست، مگر در شهادت حسین بن علی علیه‌السلام که چهل روز در این مصیبت گریان بود.
کامل الزیارات ص 90
7. امام جعفر صادق علیه‌السلام:
گریستن و بی‌تابی کردن در تمام ناملایمات و مصایب ناپسند است، مگر در مصیبت حسین بن علی علیه‌السلام که آدمی در این گریه و جزع، پاداش نیز خواهد داشت.
بحار الانوار ج 44 ص 291
8. حال امام موسی بن جعفر علیه‌السلام در روز عاشورا از زبان امام رضا علیه‌السلام:
آنگاه که ماه محرم آغاز می‌شد، دیگر پدرم مسرور و خندان دیده نمی‌شد و حزن و ملال بر او چیره می‌گشت تا روز عاشورا که آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه‌اش بود، و می‌فرمود در چنین روزی بود که حسین کشته شد.
امالی صدوق ص 128
9. امام علی بن موسی علیه‌السلام:
همانا روز مصیبت حسین علیه‌السلام چشمان ما را خسته و مجروح کرد و اشک‌های ما را ریزان نموده، وعزیزان ما در آن سرزمین غم بار گرفتار خواری (ظاهری) شدند، مصایب آن روز به گونه‌ای است که برای همیشه ما را غمگین و داغدار کرده است.
بحار الانوار ج 44 ص 284
10. حضرت حجه بن الحسن المهدی ارواحناله الفداء:
اگر زمانه به تاخیرم انداخت و مقدرات از یاریت بازم داشت و نتوانستم در رکاب تو با دشمنانت بجنگم، ولی از بام، تا شام در یاد تو سرشک غم از دیده می‌بارم و به جای اشک، خون می‌گریم.
بحار الانوار ج 98 ص 320