غیاث الدین پیرعالی بن معزالدین

«783 771 ق/ 1381 1369 م»

غیاث الدین پیرعالی، آخرین پادشاه آل کرت است که پس از درگذشت پدر بر تخت امارت هرات نشست . در دوران فرمانروایی وی، خواجه علی موید سربدار سبزواری که مذهب تشیع داشت بر او خروج کرد و قسمتی از خراسان را گرفت و سکه به نام خود زد. علمای هرات غیاث الدین را که حنفی مذهب بود، در برابر او بسیج کردند. غیاث الدین برای دفع خواجه علی با سپاهیانش به نیشابور رفت. جنگ به درازا کشید و هیچ کدام به پیروزی نرسیدند، عاقبت غیاث الدین بدون نتیجه به هرات بازگشت. پس از آن دو بار دیگر اقدام به فتح نیشابور کرد که توفیقی به دست نیاورد، هر چند خرابیهای زیادی بر جای گذاشت . سرانجام در 777 ق/ 1375م شهر را فتح کرده به هرات بازگشت.

امیر تیمور در پاییز سال 782 ق/ 1380 م ، فرزند خود میرانشاه را به حکومت خراسان فرستاد و خود نیز پس از چندی با سپاهی گران عازم فتح هرات شد. شهر هرات پس از چند زد و خورد به تصرف تیمور درآمد و غیاث الدین خود را تسلیم نیروهای تیمور نمود. امیر گورگان غیاث الدین را بخشود و او را به حکومت هرات باز گرداند . فتح هرات در محرم 783 ق / مارس 1381 م رخ داد و همین سال را باید زمان انقراض سلاله کرت دانست. تیمور در بازگشت به ماوراءالنهر ، غیاث الدین پیرعلی و برخی از فرزندانش را با خود همراه کرد و حکومت هرات را به پسر غیاث‏الدین ، امیر غوری داد.
در 785 ق/ 1383 م ، اهالی هرات به تحریک برخی از شاهزادگان خاندان کرت شوریدند و بعضی از اتباع تیمور را که مقیم هرات بودند کشتند. تیمور با شنیدن این خبر فرمان داد تا غیاث الدین و پسرش امیر غوری را که در سمرقند بودند، به قتل رسانند. پس از آن خود در پاییز 785 ق/ 1383م آهنگ هرات کرد و پس از گشودن شهر، اقدام به کشتار همگانی و مصادره اموال پرداخت. پس از این تاریخ ، شاهزادگان آل کرت برای مدت زمانی کوتاه تحت تبعیت تیمور به سر بردند تا آن که در 791 ق / 1388م به کلی از میان رفتند.