علامت رسالت

رسول اکرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چنان مردی است که بر نفس خویش تسلط کامل داشته باشد و همه اعمال خود را به وسیله نیروی نهانی نیکو سازد. زیرا وظیفه (فرستاده) آن است که برای اصلاح زندگی مردم مقرراتی وضع کند و بشر را به امور نیکو امر فرماید و از پلیدی ها و زشتی ها باز دارد. و ناچار، چنین شخصیتی، باید به وسیله آن نیروی نهانی و ضمیر راهنما، از رداع و مصلح خارجی بی نیاز باشد. این علامتی است رسالت را، که هیچ علامت دیگر، راستگوتر و سزاوارتر به قبول از آن نیست. زیرا این علامت، در طینت آدمی مخمر است. برای محمدصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با هر مقیاسی از مقیاس های بشری سنجیده شود، کمتر از رتبه محبت و تبخیل داده نمی شود بلکه همیشه اوست که رتبه محبت و تبخیل را معین می کند. ثابت و مسلم است که محمدصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در طول زندگی پرافتخار و با عظمتش تا هنگام رحلت، از دنیا تمتعی برنگرفت و اتفاق نیفتاد که سه روز پیاپی سیر شده باشد. اینک می بینیم که محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از زمره مردان جهان، از حیث خلقت و نیت و عمل، اول مرد روزگار بوده و در مقام مقایسه با همه ناموران برجسته، از نظر عظمت روح و عظمت کردار و عظمت گفتار، از همه برتر و بالاتر بوده است. به یقین او خود را از لذایذ جهان و خوشی های آن تا به آن اندازه محروم نکرد مگر برای افزون به اسباب ایمان و راسخ تر کردن عزم خویش در طریق ایمان، تا در راه اصلاحاتی که منظور او بوده است لحظه ای باز نماند. زیرا او طیبات و خوشی های جهان را هرگز بد نمی شمرد و هرگز کسی را برنمی انگیخت تا از آن روی بگرداند یا آن را ناسزا و بد شمارد. گویی بیم داشت که اگر به لذتی تسلیم شود و از نعمتی کام گیرد چنین پندارند که در پس پرده دل به کام جویی گرایش دارد. از این رو با فقری که فخر زنده دلان است و قدرت مقابله و شکیبایی به آن در حوصله هیچ مردی نبوده، می ساخت و جز ایمان و هدایت بشر به سوی خداوند، غرض و راحت ضمیری نداشت. اگر در عین هدایت بشر از زندگی نیز تمتع می گرفت، از آن می هراسید که مبادا تمتع از لذایذ نیز جزء آمالش شده و در لباس ایمان و عشق به راهنمایی مردم، بر او جلوه گر آمده باشد. اما وقتی که به هدایت مردم می پرداخت و از هر لذت و کامی روی برتافت همانا جز ایمان و هدایت مردمان، آمال و آرزویی نداشته است. مردی چنین، شایسته ترین کسی است که توده های بشری را تحت مراقبت قرار دهد و به سعادت جاودان راه نماید.