در نظام توحیدی اسلام، انسان در تمامی مراحل زندگیش با یک تفکر الهی و در یک چارچوب معین که وی را بسوی کمال هدایت مینماید در حال سیر الی الله است، در این میان از هیچ امر تربیتی غفلت نشده است از آن جمله در نظام تربیتی برخورد با مساله فرزند، یکی از محورها، سنت عقیقه است.
پس مستحب است انسان فرزند خود را
عقیقه نماید یعنی گوسفندی را برای سلامتی او قربانی می کند و بدون آنکه استخوان قربانی شکسته شود، بلکه آن را از مفاصل جدا می سازد و گوشت قربانی را می پزد و به شکرانه فرزنددار شدنش به مردم غذا می دهد و بدین وسیله فرزند خود را در برابر حوادث ناهنجار بیمه می سازد، و این عمل آن قدر مؤثر است که انسانی که در کودکی عقیقه نشده می تواند در هر سن و سالی برای خود عقیقه نماید.
این عمل به ظاهر کوچک تأثیر فراوانی در خود انسان، در نظام خانوادگی، روابط بین والدین و فرزند، در جامعه در روح و روان و شخصیت فرزند، و در محورهای دیگر دارد که با اندکی تامل روشن می شود عقیقه آدابی دارد که در کتاب
مفاتیح الجنان در قسمت حواشی که به نام باقیات الصالحات است ثبت می باشد.
