حضرت امام حسین علیه السلام فرمود:« روزی نزد رسول خدا رفتم. پیامبر خدا به من فرمود:
آفرین بر تو، ای اباعبدالله، ای زینت آسمانها و زمین!
ابی بن کعب که نزد او بود، گفت:« چگونه کسی غیر از شما زینت آسمان و زمین است؟!»
پیامبر فرمود:
ای ابی، سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، حسین بن علی در آسمان بزرگتر است تا در زمین. در سمت راست عرش خدا نوشته شده است:
او چراغ هدایت و کشتی نجات است.
امام خوبی ها و برکت است.
امام عزت و افتخار و امام ذخیره الهی است.
خداوند عزوجل در صلب او نطفه مبارک و پاک و مطهری قرار داده است.
دعاهایی به او تلقین فرموده است که هر مخلوقی خداوند را به آنها بخواند، خداوند او را با حسین محشور می کند، حسین را شفیع او در آخرت قرار می‌دهد، غم او را می‌زداید، قرضش را ادا می‌کند، سختی هایش را آسان می کند، راهش را روشن می‌سازد، بر دشمن تقویتش می‌کند و زنده نگهش می‌دارد.
ابی گفت: آن دعاها چیست یا رسول الله؟ فرمود:
وقتی از نماز خود فارغ شدی، در همان حال که نشسته‌ای، بگو:
اللهم انی اسالک بکلماتک و معاتد عرشک و سکان سماواتک و انبیائک و رسلک ان تستجیب لی نقد رهقنی من امری عسرنا سالک ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تجعل لی من عسری یسرا.
(به درستی که خدای عزوجل امر تو را آسان می کند، شرح صدر به تو عطا می‌کند و هنگام جان دادن، شهادت «
ان لا اله الا الله » را بر زبانت جاری می‌سازد.)
حضرت امام رضا علیه السلام نقل می کند که پیامبر خدا فرمود:
کسی که دوست دارد به محبوب ترین اهل زمین نزد آسمانیان نگاه کند حسین علیه السلام را بنگرد.
منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 297، حدیث 59
بحار الانوار، ج 36، ص 204، حدیث 8- کمال الدین، ص 154.
مراجعه شود به:
جایگاه اهل بیت از زبان پیامبر اکرم
غایت آفرینش
