عبدالله بن محمد بن میکال

«وفات 308 ق / 920 م»

عبدالله بن محمد بن میکال، تنها فردی از خاندان میکال است که به صفاریان پیوست. وی در سیستان صاحب عنوان و دارای مقام بود و چندی نیز به وزارت نائل آمد. در ربیع الثانی 267 ق / نوامبر 880 م او در غیاب عمرو لیث به عنوان () وکیل () وی، با همکاری شادان بن مسرور به خوبی از سیستان حراست کرد، هر چند عمرو او را از منصب وکالت سیستان در 276 ق / 889 م برکنار کرد، اما تا پایان عمر در دستگاه صفاریان جزء برجستگان و بزرگان به شمار می‏رفت. پس از دستگیری عمرو لیث و طغیان سْبکَری در سیستان ، عبدالله بن میکال، وزیر او گردید. احتمالا" پس از آن سبکری در ذی‏القعده 299 ق/ ژوئن 912 م از مقتدر خلیفه عباسی شکست خورد ، عبدالله بن محمد نیز به نزد خلیفه رفت و در آنجا مقامی پیدا کرد. عبدالله چندی در فارس اقامت گزید و در آن هنگام، ابن درید، دانشمند مشهور و صاحب المجمره فی علم اللغه را نزد خود آورد و تربیت فرزندش ابوالعباس را به او سپرد. ابن درید قصیده‏ای در مدح پدر و پسر دارد. عبدالله بن محمد در اواخر زندگی از سوی مقتدر به حکومت اهواز و نواحی آن اطراف منصوب شد.