اصل هدایت انسان به سوی کمال توسط پیامبران الهی امری است عقلانی. پس از وفات پیامبر نیز ماجرای هدایت انسان ها متوقف نمی شود و تا آمدن پیامبر بعدی باید وصی و اوصیا او هادیان امت باشند.
و اگر پیامبر آخرالزمان است که دیگر پس از وی پیامبری نخواهد بود باید جریان هدایت امت توسط امام معصوم تا قیامت استمرار داشته باشد.
آنچه در این میان مهم است شناحتن امام راستین و پیروی از وی و شناختن امام دروغین که ادعای بی اساس دارد و طرد او پیروی نکردن از اوست. راه اثبات
امامت دو چیز است:
1. معرفی امام قبلی که خودش با معرفی امام پیشین منصوب شده تا برسد به رسول خدا که نبوتش قطعی و مسلم است.
2. امتحان او از طریقه درخواست
معجزه و کرامت، کاری که دیگران از آوردنش عاجر باشند. امام باید مثل پیامبر معجزه داشته باشد و آن را پشتوانه ادعای امامت خویش مطرح سازد.
و لذا هر دو محور در زندگی ائمه هدی علیهم السلام به چشم می خورد، هر امامی امام بعد را معرفی می نمود، و هر امامی به درخواست محققانی که به دنبال پیدا کردن امام راستین بوده اند و از امام معجزه درخواست می کردند پاسخ مناسب داده است
