طایفه افشار
«700 ق / 1300 م«
طایفه افشار هم از طوایف ترکمان بودند که مقارن استیلاى مغول بر ترکستان، از آن سرزمین مهاجرت کردند و در ولایت آذربایجان مسکن گرفتند. در آنجا گروهى از اخلاف این طایفه
شیخ صفى الدین و فرزندان او گرویدند و شاه اسماعیل را در راه رسیدن به سلطنت یارى کردند. این طایفه به دو شعبه بزرگ تقسیم مىشد: یکى
قاسملو و دیگرى ارخلو یا قرقلو؛ نادر شاه افشار از شعبه اخیر بود.
طایفه قرقلو را شاه اسماعیل از آذربایجان به خراسان کوچاند و در شمال آن سرزمین، در نواحى ابیورد و باخرز تا حدود مرو مسکن داد؛ تا در برابر ازبکان و ترکمانان مهاجم سدى باشند.
در زمان صفویه، طوایف افشار در آذربایجان و خمسه و
قزوین واطراف تهران و خراسان، فارس، کرمان، مازندران و خوزستان پراکنده شدند. اسم این طایفه از نام اوشار یا آووشار، پسر بزرگ یولدوز، سومین فرزند اوقوز، پسر اباقاخان پسر
هلاگو خان، پسر
چنگیز خان مغول پدید آمده است.
