پیامبر پس از هجرت به مدینه و استقرار در آن ، با مسئله وجود یهودیان در آن شهر مواجه گردید. آنان در داخل و خارج مدینه می زیستند و اقتصاد و تجارت آن سامان را قبضه کرده بودند.
پیامبر به خوبی آگاه بود تا اوضاع داخل مدینه سامان نیافته و یهودیان را با خود متحد و هماهنگ نسازد، هرگز اسلام پیشرفت نخواهد کرد. اول از همه باید امنیت مسلمانان در این شهر به طور کامل برقرار می شد.
در آغاز ورود پیامبر به مدینه، بین مسلمانان و یهود روی جهاتی تفاهم وجود داشت، زیرا هر دو خداپرست و بت شکن بودند و جامعه یهود تصور می کرد که بر اثر تقویت اسلام می تواند از حملات مسیحیان روم در امان باشد.
لذا پیامبر قراردادی دائر بر وحدت
مهاجر و
انصار نوشت که بندهایی از آن به یهودیان و روابط مسلمانان با ایشان و بخشهایی به مسائل داخلی مسلمانان اختصاص داشت. یهودیان مدینه نیز آن را امضا کردند و محترم شمردند. این قرارداد شامل چهار بند و 37 قانون می باشد.
منابع: فروغ ابدیت، ج 1، ص 461.
مراجعه شود به:
متن پیمان نامه با یهودیان
نمایندگان قبائل در مدینه برای پذیرش اسلام
