این شیوه نیز مانند شیوه دیوار بتنی از روش WM سرچشمه می گیرد .
شیوه دفاع سوئیسی ، گروهی تر از شیوه دیوار بتنی است . اصولا هافبک های عقب مسئو لیت مهاجمین کنار حریف را به عهده می گیرند و بدین ترتیب به مدافعان کنار اجازه استفاده از وسط زمین را می دهند . هافبک های عقب با اجرای یارگیری روی مهاجمان کنار حریف یکی از مدافعین را ( اصولا مدافع وسط ) که در عقب دفاع می کند ، آزاد می کنند . او از نقطه حساس خود در دفاع تیم را هدایت می کند . اگر او مسئولیت مراقبت از بازیکنی را بعهده نداشته باشد می تواند نفوذ کند . بازگشت هافبک های عقب نیز یکی از بازیکنان جلو را وادار می کند که به عقب بیاید ، اما بمحض اینکه تیم حرکتی تهاجمی را آغاز کرد ، او فورا به جای اصلی خود باز می گردد .
کار آیی این روش تا حد زیادی بستگی به سرعت مهاجم جلو دارد که باید در رفت و آمد باشد . بدون او و هافبک های عقب دیگر بازیکنان جلو تنها می شوند . به همراه او ، و با پیشروی هافبک های عقب است که تو پ تدریجا به جلو هدایت شده و حرکت گروهی تیم کامل می شود . این شیوه دفاعی به آمادگی کامل بدن نیاز دارد .
تفاوت این شیوه با روش دیوار بتنی این است که مدافع آخر یارگیری منطقه ای انجام می دهد ( در روش دیوار بتنی مدافع آخر تنها دفاع فردی انجام می دهد ) . اشکال این روش معلوم است : اگر تیمی بخواهد حفظ نتیجه کند ، این روش نسبتا فشرده است ( همیشه دو دفاع در وسط وجود دارد که مدافع آخر میان توپ و دروازه عمل می کند ) ، بنابراین بر خلاف فوتبالی روان و موثر ، فوتبالی روان و موثر ، فوتبالی بی تحرک ارائه می دهد .
شیوه دفاع سوئیسی، مانند شیوه دیوار بتنی ، موجب تسلط حریف بر بازی می شود . چنانچه این شیوه را آگاهانه اجرا کنید ، می توانید برای خود فضا ایجاد کنید ، اما اگر از آن ضرورتا برای مقاومت در مقابل حریف استفاده کنید ، در این صورت موقعیت شما نسبتا نا پایدار خواهد بود .
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
