|
استفاده از وسیله ای بنام « آتلاتل »:
جیمزه. کلار در کتابش تحت عنوان « آتلا تل در آمریکای شمالی » شرح می دهد که چگونه این سلاح مورد استفاده قرار می گرفت و چه نیروی فوق العاده ای به نیزه و تیر می داد :
« آتلا تل فقط کمی از چوبدست بلند تر است ، در یک سر آن زائده ای قرار گرفته که نوک نیزه را نگه می دارد...در انتهای دیگر وسیله یک فرورفتگی تعبیه شده که انتها یا دم نیزه در ان جای می گیرد. این دو میله بلند بر روی هم تقریبا موازی هستند.
نیزه با کمک انگشتان حالت استواری به خود می گیرد و پاره ای اوقات با بند انگشتان گرفته می شود. بازو به عقب می رود و با شدت و فشار به سوی جلو می آید. در همان حال پرتاب کننده با مچ خود حرکتی هم به نیزه می دهد تا رها شود و مستقلا به پرواز در آید. نیزه به طرف جلو می شتابد و نیزه انداز در دست پرتاب کننده باقی می ماند...
این وسیله در شکار و جنگ آن قدر اهمیت پیدا کرده بود که به عنوان نمادی برای درجه و مقام افراد به کار می رفت...
|
مناطق جغرافیایی :
1.آمریکای شمالی
2.آمریکای مرکزی
3.آمریکای جنوبی
4.جزایر دریای کارائیب
5.ناحیه آند
6.ناحیه آمازون
|
کارشناسان خاطر نشان می کنند برد نهایی انی سلاح حدود صد متر بوده است... .
نلسون متخصص فرهنگ اسکیموها می گوید که آنها در پرتاب نیزه با این سلاح استعدادی فوق العاده دارند. برای شکار خوک دریایی ، نیزه های سبک و کوچک به کار می برند و از فاصله سی تا چهل متری با دقت فوق العاده و قدرت زیاد نشانه می گیرند و شکار را هدف قرار می دهند.
آنها برای تمرین نیزه ها را به سوی مرغان دریایی پرتاب می کردندو نشانه گیری آنها فوق العاده بود.
بومیهای پرو این اسلحه را در جنگ با اسپانیایی ها به کار برده بودند و وحشتناک ترین سلاح در نظر اسپانیایی ها به شنار می رفت.
سرعت زیاد نیزه پرتاب شده که همخوان با وزن آن بود چنان شدتی داشت که از زره سپاهیان بیگانه می گذشت و زخم های عمیق و شدید ایجاد می کرد.»
وضعیت اجتماعی این مردم
|
