شناخت موجودات نسبت به امامان

امامان معصوم علیه السلام در نظام هستی از مقامی بسیار والا برخوردار هستند. مقام امامان مقامی تشریفاتی و اعتباری نیست که محدود به شرایط خاص زمانی و مکانی یا در ارتباط با برخی از موجودات باشد، بلکه از آنجا که آنان واسطه میان خالق و خلق و آینه تمام نمای اسماء و صفات ذات حق هستند، همه اعمال الهی از آنان نیز سر می‌زند، با این تفاوت که آنچه انجام می‌دهند با اذن خداوند است و از خود استقلالی ندارند.
امام و حجت خدا را تمام موجودات عالم می‌شناسند و در برابرش خاضع و مطیع هستند. به طور کلی در نظام هستی موجود بدون شعور، که هیچگونه ادراکی نداشته باشد، وجود ندارد؛ ولی هر گوشی قابلیت دریافت نغمه توحیدی و تسبیح و ذکر موجودات جهان را ندارد.
خداوند متعال در سوره بنی اسرائیل آیه 44 می‌فرماید:« تسبح له السموات السبع و الارض و من فیهن وان من شی الا یسبح بحمده و لکن لا تقفهون تسبیحهم » (آسمان‌های هفتگانه و زمین و هر کس در آنهاست خداوند را تسبیح می‌کنند. هر چیزی خداوند را تسبیح می‌کند ولی شما اهل ادراک آن نیستید.)
امامان زبان همه موجودات نظام هستی را می‌دانند و موجودات نیز متقابلاً با امامان سخن می‌گویند؛ چنانچه در تاریخ زندگانی معصومین علیهم السلام از این گونه صحنه ها فراوان مشاهده می‌شود.

منابع:‌
قرآن کریم