شرکت ماشینهای اداری الیوتی

شرکت ایتالیایی ماشین های اداری الیوتی Olivetti مثال دیگری از اتخاذ سیاست طراحی بر پایه تشویق استعداد فردی است اما در زمینه ای بسیار متفاوت. مؤسس آن ، کامیلو الیوتی اولین ماشین تحریر شرکت را در سال 1913 با تاکید بر اینکه به زیبایی شناسی آن توجه بخصوصی شده است ، طراحی کرد. وی بیان کرد که : « ماشین تحریر نباید با سهل انگاری یا پرزرق و برق ساخته شود . ظاهر آن باید موقر و در عین حال سبک باشد» با این حال تا زمانی که پسرش آدریانو ریاست شرکت را به عهده نگرفت این سیاست به اجرا درنیامد. وی تا سال 1930 تشکیلات تولیدی شرکت را بررسی و پایه اقتصادی مناسبی برای آن پی ریزی کرد. او در آغاز با استفاده از آثار گرافیکی و تبلیغی به طراحی روی آورد.



در سال 1936 مارچلو نیتزولی Marcello Nizzoli طراح مشهور آثار گرافیکی در سمت مشاور طراحی بدنه ماشین های حساب استخدام شد. وی خود را با شغل جدید کاملاً تطبیق داد و طی سالهای متمادی محصولات بسیار مطمئنی طراحی کرد. دو مدل ماشین تحریر او به نام های «لگزیکون 80» مدل رایج سال 1946 و « لترا 22» مدل قابل حمل در سال 1950 برای شرکت الیوتی شهرتی بین المللی به همراه آورد. در مدل لگزیکون، اجزای قابل رؤیت دستگاه ، اعم از اهرم ، چرخدنده ، غلتک و میله، طوری با بدنه متعادل بود که به دستگاه استحکام و وقار می بخشید.



اواخر دهه 1950 طراحان دیگری از جمله ماریو بلینی و اتوره سوتساس با این شرکت همکاری کردند. بلینی در زمینه انواع ماشین های حساب الکترونیکی و کامپیوترهای اداری کار می کرد و همان طور که در ماشین حسابگر « دیویسوما 18» (1969) می توان دید وی در ترکیب تکنولوژی پیچیده، سادگی عملکرد و ابتکارات تجسمی ، توانایی شگرفی داشت.
در سال 1956 طراحی اولین کامپیوتر شرکت الیوتی به نام « الئا9003» Elea 9003 به سوتساس محول شد. این دستگاه مجموعه ساده ای از اجزای مختلف بود که روی چهارچوب استانداردی نصب شده بودند بر اساس این اعتقاد که زیبایی شناسیباید از منطقی کردن فرایندهای کاری حاصل شود.



دیدگاه سوتساس بعدها با علاقه شدید او به فلسفه هند و شرق دور تعدیل یافت و بسیاری از طراحی های بعدی وی کمتر خشک و منطقی بودند و مثل ماشین تحریر قابل حمل والنتین و مجموعه هماهنگ مبلمان و لوازم اداری «سیستما 45» دارای رنگ های شاد و تند و شکل های تجسمی بودند، هر چند از کارکردشان اصلاً کاسته نشده بود. در این مورد وی نوشت شرکتی که ماشین تولید می کند ، نباید توجه خود را به کارکرد ماشین محدود کند بلکه باید خود را در برابر تمام واکنش های احتمالی متعهد بداند واکنش هایی که هنگام تحمیل ماشین به محیط ، بشر و زندگیش روی می دهد ...تصور ما چنین بود که در مورد طراحی به « یوگا » روی آوریم ، به نوعی آزاد کردن شکل، منزه کردن آن از هرگونه نماد، جاذبه مادی وفریبکاری.
در طرح مجموعه «سیستما 45» تلاش شده بود که بر جو بیگانه و کارخانه مانند بسیاری از ادارات فایق آیند و محیطی ایجاد شود که به شخص احساس شادی و سرزندگی ببخشد. این مجموعه شامل اشکال متمایز و ناب بود و حجم های ساده با رنگ های روشن و تند ترکیب شده بود. هر بخش کاری بر حسب کارکرد خاص خود تعریف شده بود اما طبق نگرش سوتساس، با دیگر عوامل از نظر بصری و کارکردی هماهنگ بود. جالب اینجاست که چنین طرحی باید برای شرکتی که تحت ریاست آدریانو الیوتی بود تهیه می شد ؛ شرکت او بر مبنای به رسمیت شناخت ارزش فردی هر یک از مستخدمان ، سیاست رفاه اجتماعی را بنا نهاده بود.