شاه بن میکال
«وفات 302 ق / 914 م»
فرزند مشهور میکال بن عبدالواحد و نخستین کسی از آل میکال است که پس از دیواستی نام او در منابع به چشم میخورد. شاه بن میکال نیز همانند برادر از دست نشاندگان و فرماندگان طاهریان بود. در نزاعی که در صفر 251 ق / مارس 865 م، بر سر کسب قدرت و تصاحب مقام
خلافت میان
معتز و
مستعین پدید آمد، شاه همراه با محمد بن عبدالله بن طاهر جانب مستعین را گرفت. در نبردی که رخ نمود و طرفداران معتز را در هم شکست. در 252 ق / 866 م ، در
بغداد شورشهایی به پا خاست که شاه بن میکال، این بار نیز به فرمان محمد بن عبدالله طاهر به نبرد با شورشیان پرداخت و نیروی آنها را در هم شکست. در 256 ق / 870 م،
معتمد، خلیفه عباسی، با طغیان علی بن زید علوی در کوفه روبرو شد. خلیفه برای سرکوب شورش، شاه را به مقابله او فرستاد. وی هر چند در این نبرد شکست خورد و سپاهش هزیمت یافت اما خود جان سالم به در برد. بار دیگر نام شاه بن میکال در سرکوب شورش زنگیان به میان آمده است. نیروهای معتمد به فرماندهی ابوالعباس موفق، پسر متوکل، در 267 ق/ 881 م در حالی که شاه بن میکال نیز جزء سران سپاه او بود به کنارههای
دجله گسیل شدند. وی مأموریت داشت که ناحیه حسینیه را از وجود شورشیان پاک سازی کند. از 30 سال آخر زندگی شاه بن میکال آگاهی چندانی در دست نیست. از فرزندان و اعقاب او نیز کسی شناخته نشده است.
