زیاد بن ابی سلمه می‌گوید:
خدمت
موسی بن جعفر علیه‌السلام رسیدم. امام با عصبانیت و تعجب فرمود:« تو در دستگاه حکومت غاصب
بنی عباس کار می‌کنی!؟»
گفتم:« آری.»
فرمود:« چرا؟»
گفتم:« عیال‌وارم و خرج دارم. مجبورم برای آنان کار کنم.»
امام فرمود:« اگر از کوه بلندی سقوط کنم و تکه‌تکه شوم بهتر از آن است که برای کسی از طاغوتیان ظالم کاری انجام دهم یا بر فرش او قدمی بگذارم مگر با یکی از این اهداف:
برطرف کردن غم و غصه از مومنی گرفتار؛ آزادسازی مومنی اسیر؛ پرداخت بدهکاری یا کمک اقتصادی به مومنی نیازمند.
ای زیاد کمترین کاری که خداوند در مورد عوامل دستگاه حکومتی ظالم می‌کند، آن است که در مدت طولانی پنجاه‌هزارساله‌ی روز قیامت، آنها را در خیمه‌ای آتشین نگه می‌دارد، تا حسابرسی مردم پایان پذیرد.
ای" زیاد" اگر به کار در دستگاه حکومتی ادامه می‌دهی، با برادران دینی‌ات نیکی کن و با تک‌تک آنان مهربان باش که خداوند شاهد و ناظر توست.
ای "زیاد" وقتی یاد اقتدار خود بر مردم افتادی، به یاد اقتدار خداوند بر خودت باش و بدان که اقتدار تو تمام شدنی است و اقتدار خداوند ابدی است.»
منابع: بحار الانوار، ج 48، ص 172، ح 13 از اضول کافی.
مراجعه شود به:
