در تولید برخی برنامه‌های تلویزیونی ، صحنه‌پردازی ، نورپردازی و تصویربرداری اساسیترین به عنوان کارگزاران پشتیبانی مطرح می‌شوند و نقش آنها کمرنگ است . اگر توازنی بین این گروهها برقرار شود ، نتیجه بسیار عالی خواهد بود. ارزش نهادن به روشهای اجرایی: 1- برنامه‌های آموزشی(از هرنوع): از آشپزی گرفته تا تعمیر خودرو، ویژگیهای مشترکی دارند. دراین برنامه‌ها ،با دقت ،از نماهای نزدیک کنترل شده استفاده می‌شود . تمرکز ، روی نمایش جزئیات کار، ارتباط بین بخشها و قطعات مختلف و مقایسه میان تفاوتهای ظاهری سوژه است . آهسته‌تر کردن یا تندتر کردن حرکات برنامه ممکن است واضحتر شدن جریان کار شود. 2- برنامه‌های سرگرم کننده : مثل برنامه‌های ورزشی یا اجرای کنسرتهای موسیقی توسط ارکسترهای بزرگ ، نیازمند فضاهای وسیع وبزرگ است و مشکلات و گرفتاریهای خاصی دارد . وقتی دراین برنامه‌ها از نماهای باز استفاده می‌کنید،در آن فضای باز و وسیع ،جزئیات جالب حرکات هریک از مجریانبازیکنان ،بازیگران ، نوازندگانو..) مسلما دیده نخواهدشد . حال اگر با نمای بسته کار کنید ، این بار رویدادهای مهم کلی را از دست خواهید داد. برش دادن تصویر اگر یک لحظه زودتر یا دیرتر از آغاز یک رویداد در صحنه بزرگ صورت پذیرد ،همه چیز را از دست می‌رود. 3- برنامه‌های گفتگو: شامل مصاحبه‌ها ،بحثها وبسیاری از مسابقات. هرچند نماهایی که دراین برنامه‌ها گنجانیده می‌شوند،نسبتا ساکن و بی‌تحرکند ، اما واکنشهای بین شرکت‌کنندگان در برنامه و تصاویری که از عکس‌العمل آنان گرفته می‌شود ، جذابیتهای تصویری خودجوش برنامه را جان می‌بخشد. 4- برنامه‌های نمایشی که محدوده‌ای از سریالهای بسیار عادی و معمولی تا آثار برجسته نمایشی دنیا راشامل می‌شود و ضرورت بهره‌گیری از فنون پیچیده علم و دانش تلویزیون ،حرکات ظریف و خوب دوربین ، تدوین، نورپردازی و صدابرداری هنرمندانه را لازم دارد. 5- برنامه‌های مرکب مثل اخبار و برنامه‌های موسوم به مجله‌ای : نیروی انسانی و تقریبا تمامی مواد و لوازم فنی استودیو را به خدمت می‌گیرد و باکمک و همراهی مفسران ، گزارشگران ، کارشناسان و با استفاده از بخشهایی از نوارهای ویدئویی ، فیلمها ، کارهای گرافیک ، اسلایدها و غیره ،برنامه ساخته می‌شود . تولید این نوع برنامه‌ها ، اغلب متکی به آمیختن و درهم پیوستن منابع و موقعیتهای مختلف است . اینجاست که کارگردان باید بیشتر از همیشه سرگرم دادن علامتهای دقیق ، زمانبندی حساب‌شده و حفظ و تداوم منطقی و درست برنامه باشد. در نتیجه قالب اجرای چنین برنامه‌هایی ، آسان و قابل فهم خواهد شد. 6- برنامه‌های آرشیوی: به طور معمول خلاصه‌ای از ارزیابی مربوط به یک موضوع را ارائه می‌دهند ؛ و معمولا با استفاده از مجموعه‌ای از گزیده نماهای برنامه‌های گذشته ساخته می‌شوند( مثل فیلمهای خبری ). این برنامه‌ها با بهره‌گیری از یک مجری یا مفسر خارج از قاب تصویر تکمیل می‌گردد. 7- موضوعهای غیرقابل رویت: که در حقیقت میدان تلاش و تجربه برای کارگردان است . در واقع او باید برای بیان آنچه نمی‌تواند به صورت تصویری نشان دهد، تصاویر جایگزین مناسبی پیدا کند که نه بسیار پیش پا افتاده و مبتذل باشد و نه بسیار ناآشنا و غریب ، نه بسیار چشمگیرو جذاب و نه بسیار گنگ و نامفهوم باشند. در اغلب موارد ،کارگردان برای حل مشکل خود ، متوسل به نماهای کوتاه موجود در بایگانی یا تصاویری از طرحهای کلی می‌شود.
شرح تصویر: 1- رسمی و کسل کننده؛ توازن قرینه برای چشم انسان ترکیبی کسل کننده یکنواخت است. 2- نماهای تنظیم شده؛ در اینجا این نما برای دستیابی به نوعی اثر نمایشی به دقت تنظیم شده است . این نما ، با بیان سبک و شیوه‌ای خاص ،برای ارائه حالت قدرت از سوی یک فرد و تحت کنترل بودن از سوی فرد دیگر قاب‌بندی شده است. 3- نمایش حرکات منظم ؛ حالت و زمینه‌ای که این بازیگران درست کرده‌اند ، جذابیت تصویری خاص به برنامه بخشیده است. 4- طرح تصنعی؛ کسانی که در بحث شرکت دارند، در یک زمینه آشنا ولی نامناسب قرار گرفته‌اند. جلوه این ترکیب برای بسیاری بی‌تناسب و عجیب است.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
