روزی که
امام حسن عسگری علیه السلام از دنیا رفت ( هشتم
ربیع الاول سال دویست و شصت) تمام مردم شهر
سامرا یکپارچه نوحه و فریاد میکردند که « پسر
رضا - امام حسن عسگری - از دنیا رفت!» خلیفه نیز عده ای را به خانه امام حسن عسگری علیه السلام روانه ساخت تا اطاقهایش را تفحص کند و از آنچه هست صورت بگیرند و مهر و موم کنند. خلیفه به دنبال فرزند امام حسن عسگری بود و برای همین زنانی را فرستاد که زنان باردار خانوادهی امام را شناسایی کنند.
به دنبال پخش خبر وفات امام علیه السلام همه بازارها تعطیل شد و تمام فرماندهان و کاتبان حکومت و همه اقشار مردم در تشییع جنازه امام حضور داشتند.
خلیفه به ابو عیسی، پسر
متوکل ، دستور داد که بر جنازه امام نماز بخواند، جنازه را که بر زمین گذاشتند، ابو عیسی نزدیک آمد و پارچه کفن را از صورت امام حسن عسگری کنار زد و به تمام حاضرین - علویین، عباسیین، فرماندهان، قاضیان، فقها و پزشکان و. . . - اعلام کرد که: « ببینید! حسن عسگری به طور طبیعی از دنیا رفته است.» بعد بر امام نماز خواند.
امام حسن عسکری در همان اتاقی که پدرش به خاک سپرده شده بود، مدفون گردید.
مدت امامت آن امام بزرگوار پس از پدرش امام هادی علیه السلام پنج سال و هشت ماه و سیزده روز بوده است.
منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 328
مراجعه شود به:
تاریخ شهادت امام حسن عسگری علیه السلام
آخرین ساعات زندگی امام حسن عسگری علیه السلام