زبان های سلتیک
این گروه از خانواده ی زبان های
هند و اروپایی ، از نظر تاریخی و جغرافیایی، به دو بخش
قاره ای و
جزیره ای تقسیم می شود. بخش نخست (قاره ای) اکنون منسوخ شده، اما بخش جزیره ای کمابیش بکار رفته و زیرگروه های زیر را دربر می گیرد:
1)
بریتونی (Brythonic): شامل زبان های برِتون(Breton)، کرنی (Cornish)، ولزی (Welsh).
2)گایلیک (Gaelic): شامل زبان های ا
یرلندی، گایلیک
اسکاتلند یا اِرس (Erse)، و مانکس (Manx).
تا قرن پنجم میلادی از زبان های سلتیک، بویژه زبان گایلیک ، در سراسر
اروپای غربی استفاده می شده است. اما امروزه دانش ما درباره ی این زبان ها محدود به آن چیزی است که در جزیره ی
بریتانیا و ایرلند باقی مانده است.
بطور کلی، زبان های سلتیک آوای /p/ موجود در زبان هند و اروپایی را حذف کرده است. برای نمونه، porcus که در زبان لاتین یعنی خوک، و بشکلهای porc, pork,… وارد زبان های اروپایی شده، در زبان های سلتیک بشکل orc درآمده است.
دو جنس (
مونث و
مذکر) در زبان های سلتیک وجود دارد و
صفت معمولا پس از
اسم می آید. در این زبان ها (همانند برخی دیگر از زبان های هند و اروپایی) از
اسم فعل (verbal noun) بجای
صفت فاعلی (present participle) استفاده می شود. جمله ها همیشه با فعل آغاز می شوند و کارگزار در جمله با استفاده از
مجهول غیرشخصی (impersonal passive) بیان می شود. برای شناختن کارگزار، به بخش
معناشناسی مراجعه کنید.
همه زبان های سلتیک، امروزه برای نوشتن از الفبای لاتین استفاده می کنند.
ضرب المثل گایلیک ایرلندی:
در روز پرباد، علوفه را ... نکنید؟!