گیاهی است علفی ، یکساله بی کرک به ارتفاع 30 تا 90 سانتی متر که به حالت خودرو در نواحی شرقی هند، ایران و مصر می روید. بعلاوه و در نواحی مذکور و نقاط مختلف پرورش می یابد. برگهائی با پهنک منقسم به بریدگیهای نازک و ظریف و گلهای به رنگ سفید و مجتمع به صورت چتر مرکب دارد.
اشعه چتر آن کوتاه دارای طول نسبتاً مساوی و منتهی به براکته های باریک در محل اتصال به یکدیگر است میوه اش کوچک بیضوی به رنگ قهوه ای مایل به زرد و دارای بوئی شبیه تیمول است بر روی میوه آن 5 خط طولی نخی شکل به رنگ روشن تر و دو نوع تار نازک تک سلولی مشاهده می شود بطوریکه بعضی از آنها کوتاه و مخروطی و برخی دیگر دارای یک قسمت متورم در انتها می باشند قسمت مورد استفاده این گیاه میوه آنست که زنیان نیز نامیده می شود.
تکثیر این گیاه به وسیله دانه (میوه) در زمینهایی که در پائیز و زمستان 3 مرتبه شخم زده باشند، صورت می گیرد.
در هر هکتار حدود 24 کیلوگرم بذر می افشانند. بذر از اواسط فروردین تا اوایل اردیبهشت در ردیفهایی به عرض 20 تا 30 سانتی متر افشانده و بلافاصله روی آنراغلتک می زنند. برای هر هکتار 100 تا 50 کیلوگرم کود ازت خالص (نیترات آمونیم، کلیسم سیایند) .
250 تا 400 کیلوگرم سوپر فسفات و 200 تا 250 کیلوگرم کود نمک پتاسیم 40 درصد می دهند.
پس از آن مراقبتهای لازم صورت می گیرد این مراقبتها عبارتند از خارج کردن علفهای هرز، زدن چنگک با دیسک ماشینی و استفاده از زموزانzemusan (هکتاری 5/1 کیلوگرم) در پیش کشت وهمچنین پوتابلان (هکتاری 8 تا 10 لیتر برای تمام سطح زیر کشت) در پس کشت.
زمان محصول برداری میوه در ماههای مرداد و شهریور می باشد.
پس از برداشت محصول آنها را به طور طبیعی یا مصنوعی خشک می نمایند و دانه ها را از ساقه به وسیله خرمنکوب جدا نموده و پس از بوجاری کامل محصول را بسته بندی می نمایند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد