از
امیرالمؤمنین سئوال شد: چگونه صبح کردید؟ فرمود:
صبح کردم در حالی که من صدیق اکبر (بزرگترین راستگو) و فاروق اعظم (بزرگترین جداکننده حق و باطل) هستم.
من وصی (جانشین) بهترین بشر هستم من اول و آخر (نخست و پایان) هستم، من باطن (پنهان) و ظاهر (آشکار) هستم من به هرچیزی آگاهم، من چشم خدا هستم من آن ناحیه ای هستم که خداوند به مردم فرمود بدان سو توجه کنید.
من امین خداوند بر رسولان الهی هستم به وسیله ما خداوند عبادت می شود، ما خزانه داران الهی در زمین و آسمان او هستیم، من زنده می کنم و من می میرانم و من زنده ای هستم که نمی میرم.
چون سئوال کننده با شنیدن این سخنان از حضرت شگفت زده شد، حضرت فرمود:
اما این که من اول (نخست) هستم:
زیرا نخستین ایمان آورنده به
رسول خدا صلی الله علیه و آله هستم
اما این که من آخر (پایان) هستم :
زیرا آخرین کسی هستم که به پیامبر در قبرش به او نگریست
اما این که من ظاهر هستم :
زیرا من ظاهر اسلام هستم
اما این که من باطن هستم :
یعنی از علم و دانش پر هستم و من به هر چیزی آگاهم زیرا من آگاهم به هر چیزی که خداوند پیامبرش را از آن آگاه کرده است و پیامبر مرا از آن آگاه کرده است و من چشم خداوند بر مؤمنان و کافران هستم و من جنت الله (ناحیه ای که خداوند امر فرموده مردم بدان توجه کنند) که فردای قیامت انسان ها می گویند وای بر ما که در حق جنب الله کوتاهی و تفریط کردیم.
هر کس در حق من تفریط کند در حق خداوند تفریط کرده است و برای هیچ پیامبری، نبوت و پیامبری روا نیست مگر آنکه خاتم (انگشتر نبوت) از حضرت محمد صلی الله علیه و آله دریافت کند و به همین جهت به پیامبر خاتم النبیین گفته شده است.
محمد آقا و مهتر پیامبران است و من سرور و آقای جانشینان پیامبران هستم و اما ما خزانه داران الهی در زمین او هستیم زیرا ما آنچه را رسول خدا با گفتار راست و صدق به ما آموخته ایم و من زنده می کنم زیرا من سنت رسول خدا را زنده می گردانم و من میمیرانم زیرا من
بدعت (آنچه را که از دین نباشد و به اسم دین قرار داده باشند) را می میرانم و اما من زنده ام و نمی میرم زیرا خداوند متعال می فرماید:
{
و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتأ بل احیاء عند ربهم یرزقون}؛ (سوره آل عمران آیه 169)
آنانی که در راه خدا کشته گشته اند و مرده می پندارید بلکه آنان زندگانی هستند که در پیشگاه پروردگارشان از روزی بهره مند هستند
توضیح: حضرت با آخرین جمله خویش شهادت خودش را پیشگویی کرده است.
منابع:
- بحارالانوار، ج 39 ، ص 347، حدیث 20-------- مناقب
مراجعه شود به: