اگر امروز ما شیره بادام را برای تسکین درد و داروهای ادرار آور را برای تقویت کلیهها و جوش شیرین را برای رفع نفخشکماستعمال میکنیم نباید از مصرف و استعمال آن دچار تعجب و شگفتی گردیم.
ما اکنون آسپرین را برای بریدن تب استعمال میکنیم مادربزرگ های ما گیاهی را برای ضد تب داشتند که در مواقع لازم آنرا مصرف میکردند پدران و اجداد ما معتقد بودند که زعفران برای انواع رماتیسم مفید است و ما امروز گیاهی را کشف کردیم که دارای هورمون نباتی است و برای معالجه و درمان آرتریت ( التهابمفاصل )بسیار مفید است.
موضوع اساسی که ما باید مطالعه و تحقیق کنیم این است که بدانیم آنها چه گیاهانی را درباره چه امراضی مصرف میکردند که امروز ما آن را فراموش و رد کردهایم.
افدرین چیزی نیست که ما کشف کرده باشیم بلکه چینی ها از هزار سال و یا بیشتر آن را میشناختند و از خواص درمانی آن اطلاع داشتهاند و ما امروز آن را مصرف میکنیم و مقام و ارزش آن را تجدید کرده و اعاده دادهایم.
گیاهشناسان قدیمی برای هر درد جسمی و روحی دارویی داشتهاند و برای رفع بدخلقی ، هذیان ، اختلال عقل ، بینظمی و بیتربیتی گیاهی را مصرف میکردند که در تسکین آن اختلال کاملا موثر بود و از عوارض پیری ، هیجان تاثر ، شهوات نفس ، ضعف بیناییچشم ، عشق شهوانی ، غم و غصهها و ترس جلوگیری میکردند و جلوگیری و درمان از تمام این دردها در حوزه فعالیت گیاهشناسان بود وسائل معالجه دیگری در آن زمان موجود نبود و داروسازی هنوز به وجود نیامده بود و روانشناسان و روحکاوان به ظهور نرسیده بودند در هر کشوری از دنیای قدیم ، دوره ای از علم گیاهان وجود داشت و آن ادوار ، به دوره گیاهان دارویی ، گیاهان ادویهای ، گیاهان عطاری و گیاهان روحی تقسیم میشد.
و واقعا هم یک قسمت از این عهد گیاهان مربوط به خیال و وهم بود و قوه تصور و خیال افراد بشر آن را به وجود آورده بود و آن دوره ای بود که حقیقت از پا ایستاده و وهم و تصور به حرکت درآمده بود!
خانم لیل (Mrs. Leyel) در کتاب جالب خود به نام اکسیرهای زندگی (Elixirs of life) از یک گیاهشناس چینی به نام شانک لییون (Chang Li-yun) سخن میگوید که به سال 1933 در پپینگ (Peiping) به سن دویست و پنجاه و شش سالگی فوت کرد.
خانم لیل برای ما میگوید که این چینی کهنسال ، طول عمر خود را در اثر نوشیدن مرتب دمکردههایی به دست آورده بود که از گیاهان مخصوصی درست میکرد.
چینیها میگویند با پختن گیاهان مخصوص و نوشیدن جوشانده آن قادرند سن خود را به هفتصد سالگی برسانند.
آیا شما تاکنون دمکرده بابونه را نوشیدهاید؟
شاید تصادف شده باشد که از دمکردهگل بابونه در یکی از داستان های قرن هجدهم چیزی خوانده باشید.
در آن زمان مرهم گل بابونه رادر مشمعخردل برای رفع و تسکین دردهای دندان و دردهای دیگری استعمال میکردند.
دمکرده بابونه اعصاب را آرامش میبخشد و عمل هضم غذا را آسان میسازد اما گل بابونه مصرف دیگری هم داشته و یکی از اسامی قدیمی آن( پزشک نباتی )بوده است و دلیل این نامگزاری هم بیاندازه برای ما جالب و دلنشین است.
خانم لیل میگوید که گیاه بابونه به تندرستی زمین کمک میکند و حشرات موذی را دور میسازد و این تجربه تازهای است که تمام نباتات ، حشرات و بیماریها را به خود جذب نمیکنند بلکه بعضی از آنها مثل بابونه حشرات و بیماریها را دفع مینمایند.
گیاه دیگری را هم باید بشناسید که نامش انگوستورا است و در آمریکا به مقدار کمی آنرا در کوکتیلهای مختلف میریزند ولی در قدیم ، پیشینیان آن را مثل یک داروی عالی برای بریدن تب میشناختند و بهکار میبردند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
