مقدمه
در سال 1979 میلادی ، 62 نفر به علت اسرار آمیزی در نزدیکی یک مجتمع نظامی در شوروی سابق جان سپردند. پس از 20 سال متخصصان میگویند این واحد احتمالا هنوز سلاحهای مرگبار میسازد. دکتر آبراموف گزارش وحشتناکی را ارائه داده است. او می گوید: این مغز یک قربانی است، با دقت به رگهای خونی سطح مغز نگاه کنید. وی یک آسیب شناس (پاتولوژیست) بازنشسته از موسسه ریه شناسی یکاترینبرگ واقع در 1500 کیلومتری شرق مسکو میباشد. قریب 20 سال ، او راز نمونههای مهیب را مخفی نموده است. اما اکنون لب به سخن گشوده است، زیرا این مغز ، مدرک فاجعه بشری با عوارض وحشت آور و بیمناک برای جهان باقی است.
یک سال قبل او به همراه هم دانشگاهی خود دکتر گریمبرگ نمونهای را برای برررسی به آمریکا فرستادند. نتایج بدست آمده از آزمایشگاه ملی لوس آلاموس نیومکزیکو نشان میدهد که این نمونه حداقل دارای 4 گونه مختلف از آنتراکس است. یکاترینبرگ یک مرکز تحقیقی نظامی است که مجتمع شماره 19 نامگذاری شده است.
قربانیان فاجعه
طبق گزارشهای محلی در یکی از شبهای سال 1979 نگهبان برای تعویض صافیهای تهویه یکی از آزمایشگاهها به اشتباه جهت یکی از پنکهها را تغییر داد. به نظر میرسد که باکتریهای کشنده از آزمایشگاه به بیرون نشت کرده و توسط باد به مسافت چند کیلومتر پخش شده است. این واقعه در آن ناحیه 62 قربانی گرفت. یکی از این قربانیان "
آناپترونا" بود. تایتان کومین عروس این خانواده غروبی را که آنا با خستگی فراوان از سر کار برگشته بود و از سردرد و مشکل تنفس شکایت میکرد به یاد میآورد. روز بعد آنا دچار تشنج و سرفههای شدید حاوی خلط و ذرات ریه شد. "پترونا" را با دستپاچگی به بیمارستان فرستادند. روز بعد او در قبرستانی که هویت مردگان در آن معلوم نیست، به خاک سپرده شد. آبراموف و گریمبرگ در آن شب مشغول انجام وظیفه بودند.
آبراموف میگوید: ابتدا فکر کردم طاعون است ولی وقتی متوجه تغییرات ریخت شناسی (مرفولوژیک) شدم، به این نتیجه رسیدم که علت آن باید نوعی آنتراکس باشد. قربانی دیگر میکائیل شوهر تامارا مارکوف بود. آبراموف و گریمبرگ علت مرگ را ذات الریه باکتریایی تشخیص دادند. امروزه آنها میدانند که علت ، آنتراکس بوده است. صاحب نظران ، شیوع آنتراکس را بازگو نمودند. سربازان پشت بامها را ضد عفونی کردند، سگهای ولگرد را از بین بردند، خیابانها را آسفالت نمودند و با نابهای مخصوص وارد منزل کومین شدند و تمام آنرا زیر و رو کردند. کاغذ دیواریها را کندند و فرش را به اتاق مادر شوهر بردند و در آپارتمان را لاک و مهر نمودند. یک ذره زده هم میتواند کشنده باشد.
2 روز بعد ، 3 نماینده با کتهای چرمی سیاه وارد خانه کومین شدند. آنها میخواستند گزارش کالبد شکافی انجام دهند. از آنجا که عامل مرگ ذات الریه باکتریایی تشخیص داده شده و به ثبت رسیده بود، به آنها گفتم تنها چیزی که از او باقی مانده همین مدرک است و سند دیگری نمیتوانم به آنها بدهم. به کومین اجازه داده نشده که به تشییع جنازه برود، ولی شوهرش ولد دریافت که تابوت برعکس شیوه مرسوم کلیسای ارتودکس روسیه مهر و موم شده است. قضیه وقتی پیچیدهتر شد که 8 نفر با تقلا کوشیدند تابوت را بلند کنند، اما نتوانتند. سالها بعد او متوجه شد که سطح جسد از سرب پوشیده شده و باز برای احتیاط با آهک پر شده است. با این وجود نویسندگان و صاحبنظران پافشاری میکنند که علت مرگ ، گوشت آلودهای است که از بالتیک آورده شده است. آبراموف و گریمبرگ مدارک را که با اسناد رسمی و اداری حوادث تناقص دارد، حفظ کردهاند.
دکتر گریموف میگوید ما 42 نفر از 62 نفر را آزمایش کردهایم تمامی دادهها نشان میدهد که عفونت از طریق دستگاه تنفس عبور کرده است. ولی صاحب نظران و نویسندگان عقیده دارند که عفونت از طریق دستگاه گوارش ایجاد شده است. یروی نظامی روسیه هنوز این قضیه را انکار میکند و مجتمع شماره 19 هنوز منطقهای بسته است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مراکز سری اسلحه برای بازرسی توسط سازمان ملل متحد گشوده شد، اما مجتمع شماره 19 همچنان بسته باقی ماند.
فعالیتهای مرکز
اکنون این مرکز 70 دانشمند را به کار گمارده است که همگی به کارآیی بالای خود میبالند. آنها بطور رسمی واکسنها یا باکتریهایی را برای مهندسی شیمی ایجاد میکنند. ایوتنان. ی. تولیکن که از سال 1996 تا 1978 در این شهر کار میکند، میگوید "مشکل این است که هیچ داروخانهای داروهایش را نمیفروشد". او معتقد است که دانشمندان در مجتمع شماره 19 هنوز در گیر کار آنتراکس میباشند و تولید را حداقل در طح آزمایشگاهی دوباره شروع نمودهاند. بد گمانیهای وی توسط کن آلیبک که قبل از ترک روسیه به مقصد آمریکا در سال 1992، با نام دکتر کانتاجان آلیبکوف شناخته میشد تصدیق گردید.
آلیبک قائم مقام تحقیق در زمینه سلاحهای زیست شناختی اتحاد جماهیر شوروی بود و سرپرستی حدود 32000 دانشمند و مدیر را بر عهده داشت. او در یکی از شبکههای تلویزیون آمریکا گفت: "آنها به تحقیقاتشان در زمینه سلاحهای زیست شناختی با قوت ادامه میدهند و هنوز اهدافی قوی برای تولید دارند." آلیبک گونه "آنتراکس آلیبکوف" را ایجاد نموده است که بوسیله ذرات هوایی بخوبی جابجا میشود. او میگوید: "فقط وقتی میتوانید وجود آنها را تشخیص دهید، که شروع به سرفه و خلط خونی بکنید. "در ریهها ، این ذرات زنده ، به غشای یاختهای آسیب میرسانند و به راحتی وارد خون میشوند و پس از تکثیر اندامها را تخریب میکنند.
وجود یک ذره زنده در ریهها ، برای کشتن انسان کافی است. آلیبک یکی از دانشمندان است که قبل از ترک روسیه در خصوص آنتراکس کار کرده است. اما هیچکس از سرنوشت دانشمندان با خبر نیست و نمیداند کجا هستند. دکتر گریمبرگ میگوید: من از روزی میترسم که یک تروریست، آنتراکس را از روسیه بدست آورد، زیرا هیچ کشوری جز ما پاد زهرش را ندارد.
مباحث مرتبط با عنوان
