رعایت حقوق دیگران

زندگی امام خمینی نشانگر آن است که ایشان هیچ حقی را پایمال نکرده است بلکه به شدت آنرا رعایت می‌نمود. در جریان کودتای نوژه یکی از یاران نزدیک امام، مصرانه از ایشان تقاضای لغو حکم اعدام از کودتاچیان را می‌کند اما امام در جواب ایشان می‌فرماید:
«با تمام ارادتی که به شما دارم، نمی‌توانم رضایت خلق را بر رضایت خالق مقدم دارم … باید حکم خدا اجرا شود.»
حضرت امام عصرهای پنج‌شنبه در مدرسه فیضیه درس اخلاق می‌گفتند. یکی از روزها زیلویی سر راه امام انداخته بودند. امام کفشهای خود را در آوردند که از روی زیلو با کفش عبور نکنند، یکی از طلاب وارد شد و از روی زیلو با کفش عبور کرد. امام فرمود:
«با کفش وارد نشوید این مخصوص نماز است»
در مورد حق الناس نیز امام به خوبی می‌دانست که بدون پشتوانه مردم تشکیل یک حکومت اسلامی محال است. از اینرو به طور مدام بر سهم مردم در پیروزی انقلاب اسلامی تاکید می‌کرد. و آنها را صاحبان اصلی انقلاب و ولی نعمت مسئولان خطاب می‌کرد و خود را خدمتگزار آنان می‌دانست و هرگز سخن از رهبری و مبارزات خود به میان نیاورد. او حتی در مسایل بسیار ریز و پیش پا افتاده نیز تلاش می‌کرد کوچکترین حقی از مردم ضایع نشود.
یکی از یاران امام می‌گوید:
«روزی امام در نجف برای نماز جماعت خواستند وارد اتاق بیرونی شوند، وقتی که به کفش‌کن رسیدند توقف کردند و از پا گذاشتن روی کفش مردم خودداری کردند و دستور دادند، کفشها را از سر راه مردم جمع کنند»
امام با سیرة خود به دیگران نیز می‌آموخت که باید به حقوق دیگران احترام گذاشت و به حریم آنان تجاوز نکرد.