در« ینابیع المودة» آمده است که امرء القیس دارای سه دختر بود؛ یکی را
حضرت امیرالمؤمنین به همسری پذیرفت و یکی را
امام حسن علیه السلام و دیگری را که رباب نام داشت
امام حسین علیه السلام به همسری برگزید.
وی مادر سکینه دختر امام حسین و عبدالله بن حسین علیه السلام است که در کربلا حضور داشته است؛ همان زنی که حضرت
سید الشهداء وی را بسیار دوست می داشت و درباره او اشعاری را فرموده است، بعد از شهادت امام حسین علیه السلام قریش از او خواستگاری کردند، ولی او اجابت نکرد و پاسخ داد که بعد از مواصلت با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم با کسی مواصلت نمی کنم و بعد از امام حسین علیه السلام همسری نمی خواهم.
در مجلس
ابن زیاد (ملعون) چون نگاهش بر سر مقدس شوهرش افتاد و بی تاب شد آن سر مبارک را گرفت و بوسید و در کنار خود نهاد و نوحه سرایی کرد.
در تاریخ آمده است که بعد از واقعه کربلا یکسال بیشتر زنده نماند و پیوسته در گریه و سوگواری گذرانید و از آفتاب به سایه نیامد، گویا بعد از اینکه به چشم خود دیده بود که بدن مطهر حضرت امام حسین علیه السلام را برهنه مقابل آفتاب انداخته اند با خود عهد کرد که دیگر در سایه زیست نکند.
ابن اثیر در کامل گفته است: که رباب مدت یکسال بر سر قبر حضرت امام حسین علیه السلام اقامت جست پس از آن به مدینه باز گشت و از تاسف و حزن وفات کرد.
منابع: منتهی الامال، ج 1، ص 855.
مراجعه شود به: