• تربیت ‏شکوفاسازی توانایی‏های فرد در ابعاد مختلف است. از زاویه لغوی، ریشه لاتین «To educate» چه باشد که به معنای « do bring up» می‏باشد و چه«educere» باشد که به معنای « do bring oud » باشد،تا حدودی دال بر همین معنی است. چنانچه از ریشه عربی نیز هم معنی مستفاد است، اما از مرز لغت که بگذریم، اصطلاح تربیت در مقابل تعلیم نیز به معنای همین شکوفا سازی و بالفعل رساندن امور بالقوه است. این واژه با دین نیز در ارتباط مستقیم می باشد و تربیت دینی را نیز می‏توان‏ شکوفا نمودن فطرت توحیدی انسان و تجلی آن در عمل عبادی وی ‏در نظر گرفت.

• از یک طرف ارتباط دین و تربیت چنان واضح است که حتی هر کودک دبستانی تصوری از تربیت دینی داشته و آنگاه که کتاب تعلیمات دینی را در همان سال‏های اولیه دبستان پیش‏ روی خود می‏بیند، بی‏ گمان در می‏ یابد که چه مسائلی در آن نهفته است. بزرگسان، پدران و مادران و مربیان و مسؤولین تعلیم و تربیت نیز تصویری اجمالی از این نوع تربیت داشته و براساس همان تصویر، سیاست‏هایی را در جهت رشد این بعد تربیتی اتخاذ می‏کنند. از سوی دیگر، مساله چنان در پرده ابهام است که هنوز در ارائه تعریفی جامع و مانع از این مفهوم اتفاق‏ نظر وجود ندارد. توماس ، مؤلف مقاله «تربیت دینی» در دائرة‏المعارف تعلیم و تربیت می‏نویسد: «ازآنجا که تعریف مشخصی از مفاهیم «تربیت‏» و «دین‏» ارائه نشده است، نمی‏توان به تعریف دقیقی از تربیت دینی دست ‏یافت.

منابع

• شعاری نژاد، علی اکبر، فرهنگ علوم رفتاری، ص. 233
• بهروز رفیعی، کتاب ‏شناسی توصیفی و موضوعی تعلیم و تربیت در اسلام
• مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام ، صص 5-6
• فصلنامه معرفت ، شماره 33

برای مطالعه تکمیلی بخوانید

• معانی تربیت دینی در اسلام
• اصول تربیت دینی در اسلام
• ابزارهاى مهم تربیت دینی و معنوی
• شیوه‏های تربیت جوان
• تقابل تربیت دینی با تربیت لیبرال