دیو داد بن محمد
«288 ﻫ / 901 م»
بعد از مرگ محمد بن ابیالساج که به بیماری وبا درگذشت، غلامان فرزندش دیو داد را به امارت برگزیدند. اما عمویش یوسف بن ابیالساج که از این انتخاب ناراضی بود از دستگاه برادر زادهاش کنار کشید. ولی چند ماه بعد، او همراه به عدهی کمی که با خود همداستان کرده بود، دیو داد را برکنار و خود به امارت نشست - رمضان 288 ﻫ / اگوست 901 م - او در عین حال به برادرزاده مخلوعش، پیشنهاد کرد تا نزد وی باقی بماند، اما دیو داد این پیشنهاد را نپذیرفت و از طریق
موصل به درگاه خلیفه رفت.
خلیفه که ظاهرا" اقدام یوسف بن ابیالساج را در خلع برادرزاده، نوعی
طغیان و تغلب تلقی کرده بود مدتی از تأیید آن خودداری ورزید. حتی به مجرد فرصتی مناسب ، در صدد دفع او برآمد که در این راه سردار خود، خاقان مفلحی را با چهار هزار تن سپاه به جنگ با یوسف گسیل کرد - جمادی الثانی 295 ﻫ / مارس 908 م -، بالاخره به هنگام وزارت ابن
فرات و با پا درمیانی او، امارت یوسف تأیید و دیو داد از امارت رسما" برکنار شد.
