مدت زمان چرخش محوری ناهید تا همین اواخر بدرستی معلوم نبود و بین 22 ساعت تا 7/224 روز زمینی برآورد می گردید. اگر رقم 7/224 روز درست می بود. قاعدتاً
ناهید یک
سیاره همزمان بشمار می آمد و همواره فقط یک نمیکره ثابت آن رو به
خورشید قرار می گرفت.
مشکلی که در تعیین مدت چرخش محور ناهید وجود می داشت، این بود که عارضه و یا لکه مشخص و ثابتی در چهره سیاره مزبور به چشم نمی آمد و حتی فن عکاسی هم گرهی از کار نمی گشود. نخستین عکس نسبتاً مطلوب زهره بوسیله اف، ای، راس در سال 1923 از
رصد خانه مونت ویلسون تهیه گردید. در این عکس که به کمک
پرتو فرابنفش گرفته شد، پاره ای عوارض نسبتاً مشخص اما فاقد کیفیت که غالباً با اشباحی از ابر اشتباه می گردید. دیده می شد. تا بیش از توسعه و پیشرفت تکنیک رادار تصور کلی بر آن بود که مدت چرخش ناهید چیزی حدود 3 تا 4 هفته است.
در سال 1950 نتایج بهتری از عکسبرداری هائی که بوسیله جی، پی گوئی پر از
رصد خانه مک دونالد واقع در تگزاس ، و ان، آ، کوزیرف در
اتحاد جماهیر شوروی، وآ، دلفوس از رصدخانه پیک دومیدی فرانسه و همچنین ار، اس، ریچاردسون از رصدخانه مونت ویلسون، انجام شده بود، بدست آمد و چهره ابرآبود و مبهمی از زهره آشکار گردید.
ناهید شناسان دیگری چون بویر و ژرین فرانسوی نیز مشترکاً عارضه شکلی را در سطح سیاره مزبور مشاهده کردند و به کمک آن یک دوره پسگرائی (قهقرائی) چهار روزه برای چرخش ناهید محاسبه نمودند. اما آنها نیز راه خطا رفتند و عارضه شکلی که دیده بودند چیزی جز اشباح توده ابرهای پیچیده سطح فوقانی زهره نمی بود.
تا پیش از عصر فضا، ناهید همچنان یک سیاره مزبور و دیرآشنا بشمار می رفت و درباره سطح آن دو نظریه گوناگون وجود داشت. ستاره شناسان آمریکائی به نام اف، لف و بیل و دی، اچ، منزل، بر این گمان بودند که سطح ناهید عمدتاً از آب پوشیده شده و گروه دیگر می پنداشتند که سطح زهره را دشت های داغ و سوزان و فاقد رطوبت قرار گرفته است، و چون تنها اطلاع مثبتی که از این سیاره در اختیار بود وجود
جو سرشار از
دی اکسید کربن می بود، لذا منطق حکم می کرد تا اثر گرمخانه ای گاز دی اکسید کربن را بپذیریم و دمای فوق العاده زیادی برای سطح آن قائل شویم.
پژوهش های راداری انجام شده از سطح زمین، نشان می دهد که ناهید دارای چرخش محوری بسیار آرامی است و دمای سطحی آن به چند صد درجه سانتیگراد می رسد.
مباحث مرتبط با عنوان