دنیا مزرعه آخرت

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود :

" دنیا مزرعه آخرت است " .

در سوره مبارکه بنی اسرائیل می‏فرماید :

" اگر کسانی نظر کوتاه داشته باشند و همت کم و سعادت خود را در همین‏ امور زودگذر و موقت بدانند و تنها این امور را بخواهند ، ما هم در فراهم‏ ساختن آنچه آنها می‏خواهند تعجیل می‏کنیم و به آنها می‏دهیم ، و اگر کسانی‏ نظر بلند و همت عالی داشته باشند و سعادت خود را محدود نکنند و آخرت و عاقبت را نیز بخواهند و برای آن عمل کنند باز هم همان مطلوب و همان‏ مقصود را به آنها می‏دهیم . ما همه را کمک می‏کنیم و مدد می‏رسانیم ، هم این دسته و هم آن دسته‏ را ، عطا و بخشش پروردگار تو هرگز از هیچ موجودی قطع و بریده نمی‏شود ، فیض پروردگار ، عام و شامل است و هر موجودی را در راه خودش و مطابق‏ استعدادی که دارد پرورش می‏دهد و تکمیل می‏کند .

کلمه " رب " که در این آیه کریمه آمده است به معنای پروردگار و پرورش‏دهنده است .

بعد از آنکه می‏فرماید :

" هر کسی در هر راهی که گام‏ بر دارد و هر مقصدی را که جستجو کند ما به او مدد می‏رسانیم و فیض خود را از او دریغ نمی‏داریم "

می‏فرماید :

" به موجب اینکه ما رب عالم و پروردگار عالم هستیم و به حکم اینکه پرورش دهنده موجودات هستیم و یکی‏ از شئون ما ربوبیت و پرورش دادن است هر دو دسته را در راه خود تقویت‏ و تکمیل می‏کنیم و پرورش می‏دهیم " .



آری ، ناموس جهان این است که هر بذری که کاشته شود در آغوش عوامل بی‏ منتهایی که هست پرورش یابد و رشد کند . جهان دستگاه مساعدی است برای‏ کشت و زرع ، اعمالی که ما در جهان انجام می‏دهیم از نیک و از بد ، هر یک بذری است که در مزرعه این جهان می‏افشانیم




پیغمبر اکرم فرمود : " دنیا مزرعه آخرت است " هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت .

هیچ عملی‏ در این جهان گم نمی‏شود و از بین نمی‏رود ، نه تنها گم نمی‏شود و از بین‏ نمی‏رود ، بلکه آن عمل در زمین روح خود ما و در زمین اجتماع ما و بالاخره‏ در زمین مساعد جهان که محفوف به هزارها عوامل است فرو می‏رود و پس از مدتی می‏دمد و خود را بروز می‏دهد :

چون که بد کردی زید ایمن مباش
زانکه تخم است و برویاند خداش
آنچه کردی اندر این خواب جهان
گرددت هنگام بیداری عیان
ای دریده پوستین یوسفان
گرگ بر خیزی از این خواب گران
زانچه می‏بافی همه روزه بپوش
زانچه می‏کاری همه ساله بنوش
گشته گرگان یک به یک خوهای تو
می‏درانند از غضب اعضای تو

در قرآن کریم در موردی که گروهی از مسلمانان با گروهی از یهودیان‏ مجادله می‏کردند و هر دسته می‏گفتند خداوند ما را به گناهمان نمی‏گیرد ، در این مورد آیه قرآن نازل شد که خلاصه‏اش این است :

زهی تصور باطل زهی خیال‏ محال ،

فرمود : نه آن طور است که عده‏ای از شما مسلمانان کوتاه فکر و نا آشنا به حقایق اسلامی پنداشته‏اید و نه آن طوری که آن دسته دیگر پنداشته‏اند ، هر کسی تخم بد بکارد و بذر بد بیفشاند به سزای عمل خودش یعنی به ثمره‏ تخمی که کاشته لامحاله خواهد رسید ، قانون الهی تغییر پذیر نیست ،

پیغمبران آمده اند که به بشر راه خوب عمل کردن و خوب بذر افشاندن در مزرعه جهان را بیاموزند ، آمده اند که به مردم جهان بیاموزند : " الحمد لله رب العالمین " ستایش مخصوص ذات اقدس الهی است که مربی‏ و پرورش دهنده همه عوالم هستی است .

خدا هر ماده مستعدی را به کمال لایق‏ خودش می‏رساند ، دانه گندم را به صورت ساقه و خوشه گندم ، و دانه جو را به صورت محصول جو پرورش می‏دهد ، از هسته خرما درخت خرما و از هسته زرد آلو درخت زرد آلو به وجود می‏آورد ، مقام ربوبیت الهی اقتضا می‏کند که‏ همه موجودات را پرورش دهد و تکمیل کند ، این بشر است که باید از نظر شخص خودش و سعادت خودش به خود بپردازد ، این بشر است که باید بداند هر عملی که می‏کند بذری است که در باغ وجود می‏کارد و ثمره شیرین یا تلخش‏ به او می‏رسد ، کسی نمی‏تواند از ثمره کشت دیگری استفاده کند ، و همچنین‏ کسی نمی تواند که بد بکارد و خوب بدرود .

رسول اکرم به یگانه دختر عزیزش حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام که فوق‏ العاده او را دوست می‏داشت و او را پاره جگر خود می‏نامید فرمود :


دو نصیحت کنتم بشنو و صد گنج ببر
از در عیش در آو به ره عیب مپوی
شکر آن را که دگرباره رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی

رسول اکرم بعد از بعثت مجلسی از بستگان نزدیک خود فراهم آورد به امر خدا که آنها را از عواقب اعمالشان بترساند و نسبت به آنها اعلام خطر کند ، فرمود :

" فرزندان عبدالمطلب ! گمان مبرید و نگویید که محمد از ماست ، ما هر چه که بخواهیم بکنیم می‏کنیم و به محمد به حکم آنکه پیغمبر است و فرستاده‏ خداست پشتگرمی داریم . در دستگاه عدالت الهی که به وزن ذره‏ای نیک و بد گم نمی‏شود کسی نمی‏تواند به پشتگرمی کس دیگر مغرور شود و او را دستاویز اعمال ناشایست خود قرار دهد " .





منبع : حکمتها و اندرزها
نویسنده : شهید استاد مرتضی مطهری
صفحه : 61