پس از هلاکت
معاویه در رجب سال شصت هجری،
یزید طبق قرار قبلی به خلافت رسید. این خبر هنوز به
مدینه نرسیده بود که یزید همه کوشش خود را صرف بیعت از مخالفینی کرد که مخالفتشان می‌توانست شورشی علیه او بر پا کند. به همین دلیل، به
ولید بن عقبه بن ابی سفیان، والی خود در مدینه، نوشت تا به سرعت از
عبدالله بن زبیر و
حسین بن علی بیعت بگیرد.
مروان بن حکم نیز به ولید توصیه کرد همان شب پی آنها بفرستد و اگر بیعت نکردند، همان جا گردنشان را بزند؛ چرا که به نظر او از دست رفتن آن شب، فرصتی بود تا حسین علیه السلام و عبدالله بن زبیر، سر به مخالفت بردارند و مردم را به سوی خود دعوت کنند.
منابع:
- حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص 181- اخبار الطول، ص 227 و الفتوح، ج 5 ص 11.
مراجعه شود به:
