مقدمه
خوشه ستارگان مجموعهای از ستارگان است که با
جاذبه گرانشی دو جانبه به یکدیگر پیوستهاند. ستارگان هر خوشه ، همزمان و از یک ابر غبار و گاز متولد شدهاند و بنابراین سن و ترکیبشان مشابه است. ولی نوع این ستارگان متفاوت است، چون جرمهای متفاوتی دارند. این جرم است که چرخه حیاتی ستاره را تعیین میکند. دو نوع خوشه وجود دارند: کروی و باز.
خوشههای کروی پیرترند و در هالهای کروی پیرامون هسته
کهکشان راه شیری قرار دارند، ولی خوشههای جوانتر باز ، در قرص کهکشان قرار گرفتهاند.
|
موقعیت خوشهها
خوشههای کروی زمانی تشکیل شدند که کهکشان
ابری کروی بود. هنگامی که کهکشان ما به شکل قرص
در آمد، خوشههای کروی درون هالهای ، پیرامون هسته
باقی ماندند سپس خوشههای باز در داخل قرص تشکیل شدند.
|
خوشههای باز
خوشه باز مجموعه ای از ستارگان سست پیوند است که تعدادشان از کمتر از صد ستاره تا بیش از چند هزار متغیر است. تقریباً 1200 خوشه باز شناخته شده در کهکشانمان وجود دارند که همگی در قرص کهکشان واقعند. معمولاً آنها چند
سال نوری پهنا دارند و شامل ستارگان گروه اول اند که جوان و فوق العاده درخشان هستند. سرانجام ستارگان خوشههای باز بخاطر اختلالات گرانشی ناشی از سایر اجرام موجود در کهکشان از یکدیگر دور میشوند.
خوشههای کروی
خوشه کروی مجموعه ای از ستارگان فشرده به یکدیگر است که تعدادشان از دهها هزار تا صدها هزار ستاره متغیر است. خوشه های کروی معمولاً دایره ای شکل بوده و تقریباً 100
سال نوری پهنا دارد. ستارگانشان در مرکز خوشه متمرکز شده اند. تقریباً 150 خوشه کروی شناخته شده در
کهکشان ما وجود دارد، که اکثرشان در هاله پیرامون هسته کهکشان قرار دارند. ستارگان خوشه های کروی، پیر و از ستارگان گروه دوم هستند.
|
|
خوشه ستارهای پروین (هفت خواهران)
قدمت این خوشه باز 50 میلیون سال است. با چشم
غیر مسلح ، بصورت مجموعه ای از 6 یا 7 ستاره به نظر میآید
تلسکوپ آشکار میکند که آن شامل صدها ستاره است.
|
ام13- در صورت فلکی هرکول
عرض این خوشه 160 سال نوری است، شامل صدها
هزار ستاره است که با جاذبه در کنار همدیگر نگه داشته
شدهاند. قدمت بسیاری از ستارگانش به 10 م%
|
عکاسی از خوشههای ستارهای
در عکاسی از خوشههای ستارهای عکاسی به دو روش Prime Focus و Eyepiece Projection از سایر روشها معقولتر و دقیقتر است. شما برای تهیه عکسهای زیبا از خوشههای ستارهای به تلسکوپی که دارای موتور ردیاب است نیاز دارید. ابزار بعدی که مورد نیاز شما است، دوربین مکانیکی که دارای سرعت (B (Bulb یا دوربینهای دیجیتال از نوع DSLR که دارای سرعت M هستند. چون میتوانید به مقدار مورد نیاز نور دهی کنید.
نکته بسیار مهم این است که اگر در شهرهای بزرگی مثل تهران عکاسی میکنید به علت آلودگی نوری زیاد سبب میشود تا محیط عکس شما کمی روشنتر از مناطق تاریک شود و برای رفع این مشکل باید با نرم افزارهایی از قبیل فوتوشاپ عکس خود را سیاه و سفید کنید. چون در ویرایش عکسهای نجومی که کار اصلی عکاسی است با مشکل روبرو میشوید. اگر از دوربینهای دیجیتال از نوعی که در بالا ذکر شد (DSLR) استفاده میکنید حتما توجه داشته باشید که از عکسی که از جرم مورد نظر گرفتهاید باید عکس دیگری بگیرید که به اصطلاح Dark Frame نامیده میشود.
این فریم دیگری که گرفته میشود به این علت است که در دوربینهای دیجیتال از CCD استفاه میشود و CCD پس از گرم شدن شروع به ثبت کردن ستارههای مجازی در عکس شما میکند که آنها ستاره نیستند بلکه نویزهای ناشی از گرم شدن CCD است که امروزه در CCDهای پیشرفته در آنها از خنک کننده استفاده میشود.
چگونه Dark Frame بگیریم؟
فرض کنید شما از یک خوشه ستارهای با یک دقیقه نور دهی در حساسیت 400 عکس را تهیه کردهاید. حالا درب دهانه تلسکوپ را میبندید و با همان مشخصات عکس قبلی (یک دقیقه و حساسیت 400) عکس میگیرید. این عکس را با عکس قبلی با نرم افزارهایی مثل Photoshop یا Registax ترکیب میکنید و میبینید که نویزها به حداقل رسیدهاند.
چگونه عکس را فکوس (کانونی) کنیم؟
نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد فکوس کردن یا نقطهای کردن ستاره است. دو راه وجود دارد: راه اول سادهتر است، به این صورت که ستارهای پر نور را در ویزور دروبین خود که به تلسکوپ نصب شده قرار میدهید و سپس ان را آنقدر فکوس میکنید تا به صورت نقطهای متمرکز در بیاید و بعد جرم مورد نظر را میگیرید و شروع به عکاسی میکنید. راه دوم کمی با دردسرتر ولی دقیقتر است، به این صورت که مقوایی به اندازه دهانه تلسکوپ میبرید و دو طرف این مقوا را سوراخهایی به قطر یک سانتیمتر ایجاد میکنید و بر روی تلسکوپ قرار میدهید و در ویزور دوربین خود نگاه میکنید، اما در ویزور دو ستاره میبینید که باید آنقدر فکوس کنید تا دو ستاره بر هم منطبق شوند و بعد از جرم مورد نظر عکاسی میکنید.
مباحث مرتبط با عنوان
تعداد بازدید ها: 44153
|