شخصی از اهل
خراسان به
حضرت رضا علیه السلام گفت:«من
رسول خدا را در خواب دیدم که به من فرمود:«چگونه است حال شما زمانی که پاره تن من در سرزمین شما مدفون شود و ستاره من در خاک شما پنهان گردد؟»
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود:«منم که در زمین شما دفن می‌شوم، منم آن پاره تن رسول خدا و منم آن ستاره. هر کس مرا زیارت کند و حق واجب مرا بشناسد، من و پدرانم در روز قیامت، شفیع او خواهیم بود. ما هر کس را
شفاعت کنیم نجات می‌یابد، هرچند گناه همه‌ی
جن و انس بر گردنش باشد.»
اباصلت هروی می‌گوید:
روزی حضرت رضا علیه السلام فرمود:«همه ما ائمه یا کشته می‌شویم یا مسموم می‌گردیم.»
از امام پرسیدند:«چه کسی شما را می‌کشد؟»
فرمود:«بدترین مخلوق خدا در این زمان. او مرا با زهر به قتل می‌رساند و در شهری دوردست دفن می‌کند. هر کس مرا در آن غربت زیارت کند، خداوند برایش پاداش صد هزار شهید و صد هزار صدّیق و صد هزار حج کننده و عمره کننده و صد هزار جنگجو می‌نویسد و او را با ما محشور می‌کند. او در درجات بالای
بهشت، همنشین ما خواهد بود.»
منابع:
بحارالانوار، ج 49، ص 283، ح 1 و 2. از امالی صدوق، ص 63- 64.
بحارالانوار، ج 49، ص 284، ح 4. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 200 - 202.
مراجعه شود به
خبر حضرت رضا علیه السلام از شهادت خویش
