ابو محمد واقدی و زراره بن صالح چنین روایت کرده‌اند:
سه روز پیش از آن که
حسین علیه السلام به سوی
عراق حرکت کند، با او دیدار کردیم و او را از سستی مردم
کوفه آگاه نمودیم و به او گفتیم:« دل‌های مردم کوفه با توست ولی شمشیرهایشان برای کشتن تو آماده است!»
حسین علیه السلام با دست خود به جانب آسمان اشاره کرد. ناگهان دیدیم که درهای آسمان گشوده شد و هزاران فرشته به سویش پایین آمدند. سپس فرمود:« اگر تقدیر خداوند نبود که بدن من به زمین
کربلا نزدیک شود و اگر نمی‌ترسیدم که اجر و مزدم از بین برود، با این لشگر نیرومند با آنان می‌جنگیدم؛ ولی یقین دارم جای کشته‌شدن من و تمام اصحابم - به جز فرزندم، علی، - در آن سرزمین خواهد بود.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 44، ص 364 --- ملهوف.
مراجعه شود به:
