حیات بخشی تعالیم اسلام

خداوند در سوره انفال، آیه 24، چنین می‌فرماید:« یاایها الذین آمنو استجیبوالله و للرسول اذا دعاکم لمایحییکم. . .» ( ای کسانی که ایمان آورده اید، دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می‌خوانند که مایه حیاتتان است.)
این آیه با صراحت می‌گوید دعوت اسلام دعوت به سوی حیات و زندگی است: حیات معنوی، حیات مادی، حیات فرهنگی، حیات اقتصادی، حیات سیاسی، حیات اخلاقی و اجتماعی.
آیا مردم قبل از طلوع اسلام و دعوت قرآن مرده بودند که قرآن آنها را دعوت به حیات می کند؟
پاسخ این است که آری، آنها فاقد حیات واقعی بودند، زیرا می دانیم حیات ابعاد مختلفی دارد که قرآن به همه اشاره کرده است، به عنوان نمونه:
گاهی منظور از حیات در قرآن حیات گیاهی است:«اعلمو ان الله یحیی الارض بعد موتها» _سوره حدید، آیه 17_ (بدانید خدا زمین را پس از مرگ زنده می کند.)
گاهی منظور، حیات حیوانی است:«ان الذی احیاها لمحیی الموتی » _سوره فصلت، آیه 39_ (خداوندی که زمین را زنده کرد مردگان را نیز زنده می کند.)
و گاهی منظور از حیات، حیات فکری و عقلانی است:«. . . او من کان میتاً فاحییناه ،. . . » (سوره انعام، آیه 122_( آیا آن کس که مرده و گمراه بود و هدایتش کردیم همانند گمراهان است.)

با توجه به ابعاد مختلف حیات معلوم می شود که مردم عصر جاهلیت، اگر چه از زندگی و حیات مادی برخوردار بودند، امّا از زندگی انسانی، معنوی و عقلانی محروم بودند. قرآن در پرتو تعالیمش آنها را به حیات و زندگی انسانی مملو از حقانیت و معنویت دعوت کرد.
بنا به تعبیر قرآن، انسان‌ها در پرتو ایمان و عمل صالح به حیات طیب و گوارایی دست می‌یابند که سعادت دنیا و آخرت را تامین می‌کند:
« من عمل صالحً من ذکر او انثی و هو مؤمن فلنحیینه حیوة طیبهً و لنجزینهم اجرهم باحسن ما کانوا یعملون » _سوره نحل، آیه 97_ (هر مومنی که کار شایسته ای انجام دهد، خواه مرد باشد خواه زن، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم. مومنان پاداششان را بر اساس بهترین اعمالی که انجام می‌دهند خواهند دید.)

منابع :
تفسیر نمونه، ج 7، ص 127 تا 128