«حوض کوثر» نام نهر یا حوضی در
بهشت است. واژه کوثر یک بار در قرآن آمده و سورهای نیز به همین اسم نامگذاری شده است. اما «حوض کوثر» در قرآن نیامده و صرفا در احادیث معصومین به آن اشاره شده؛ از جمله در
حدیث متواتر ثقلین چنین آمده است:«
داعی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابداً حتی یردا علی الحوض »
از
ابن عباس روایت شده که گفت هنگامی که سوره
کوثر بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نازل شد،
امام علی علیه السلام به ایشان گفت:«یا رسول الله، کوثر چیست؟»
پیامبر فرمود:«نهری است که خداوند با اعطای آن به من، مرا گرامی داشته است.»
علی علیه السلام گفت:«آن را برای ما توصیف فرما.»
پیامبر فرمود:«کوثر نهری است که زیر
عرش الهی جاری است. آبش سفیدتر از شیر و شیرینتر از
عسل است. ریگهایش
زبرجد و
یاقوت و مرجان، گیاهش
زعفران و خاکش مشکبوست.»
آنگاه رسول خدا فرمود:«ای علی، این نهر برای تو و محبان تو پس از من است.»
رسول خدا در حدیثی دیگر فرمود:«هر کس قطرهای از حوض کوثر بنوشد هیچگاه تشنه نخواهد شد.»
امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز فرمود:«من به همراه عترت و خاندانم در کنار حوض کوثر با رسول خدا هستم. هر کس میخواهد با ما باشد باید گفتار ما را فرا گیرد و به روش ما عمل کند.»
علامه مجلسی در جلد هشتم بحار الانوار، فصل مستقل و مفصلی به کوثر اختصاص داده و به ویژگیهای حوض کوثر و ساقی و صاحب آن پرداخته است.
منابع :
بحارالانوار، ج 8، ص 16 - 29
