حلب یکی از شهرهای مهم
سوریه است که در شمال غربی این کشور جای دارد. این شهر قدمتی بسیار طولانی دارد. در وجه تسمیه آن دو نقل قول وجود دارد: یکی آنکه حلب و
حمص و
برذعه (سه شهر سوریه) سه برادر از فرزندان شخصی به نام عملیق بودند و هر یک شهری را بنا کردند که به نام خود آنها نامیده شد.
نقل قول دیگر آنست که گویند
حضرت ابراهیم علیه السلام در این مکان در روزهای جمعه گوسفندان خودد را می دوشید و شیر آنها را به فقراء و مستمندان می داد و فقرا می گفتند: حلب (یعنی شیر دوشید)، لذا به این نام خوانده شد. بطلیموس در کتاب خود اوصاف این شهر را ذکر کرده است.
تاریخ شهر حلب به هزاره دوم قبل از میلاد باز می گردد و به خاطر اینکه در راه کاروانهایی قرار داشت که از سرزمین شام به
عراق و دیگر نقاط سفر می کردند اهمیت و شهرت بسیار کسب کرد.
حلب برای امپراتوری
بیزانس چند قرن اولیه میلادی اهمیّت فراوان داشت تا اینکه در زمان خلافت خلیفه اول و دوم تصرف و مبدل به شهری اسلامی شد.
در قرن یازدهم میلادی سلجوقیان بر آن مسلط گشتند. طی جریان جنگهای صلیبی، صلیبیون اروپایی در سال 1124 آنها محاصره کردند، از آن تاریخ به ترتیب
صلاح الدین ایوبی (1183 میلادی)، مغول ها (1260-1401 میلادی)، عثمانی ها (1517- 1920) و مصریها (در فاصله 1832-1840) بر این شهر استیلا پیدا کردند.
از مهمترین آثار باستانی حلب قلعه مشهور و مسجد جامع و برج و باروی شهر است که متعلق به دورة ایوبیان و ممالیک می باشد.
منابع:
لغت نامه دهخدا - اطلس کامل گیتاشناسی