در کتاب کافی از حضرت رضاعلیه‌السلام روایت شده که فرمود:
الامام الانیس الرفیق و الوالد الشفیق.
امام؛ همدم و همراه و دوست پدر مهربان است.
و از
پیامبر اکرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم روایت است که فرمود: من و
علیعلیه‌السلام دو پدر این امت هستیم.
از
حضرت ابوعبدالله صادقعلیه‌السلام روایت شده که فرمود:
خداوند ما را از علیین آفرید و ارواح ما را از بلندای آن خلق کرد و ارواح
شیعیان ما از علیین و بدنهایشان را از پایین آن آفرید.
از همین روی بین ما و آنان نزدیکی برقرار است و دلهای ایشان به سوی ما مشتاق است
و از
حضرت ابوجعفر باقرعلیه‌السلام روایت شده که فرمود: به تحقیق که خداوند ما را از اعلی علیین خلق فرموده و دلهای شیعیان ما را از خمیر مایه خلقت ما و تنشان را از پایین‌تر از آن آفرید، پس دلهایشان در هوای ما است زیرا که از آنچه ما آفریده شدیم آنها نیز آفریده شده‌اند.
و در کمال الدین از عمر بن صالح السابری روایت شده که گفت: از حضرت ابوعبدالله صادقعلیه‌السلام دربارة آن آیه
اصلها ثابت و فزعها فی السماء ریشة آن پای بر جا و شاخه‌اش در آسمان است پرسیدم!
فرمود: «اصل و ریشه آن درخت پاکیزه
رسول الله و شاخه آن
امیر‌المومنین است و
حسن و
حسین میوه آن هستند و نه تن از فرزندان حسین شاخه کمی کوچکتر آنند و شیعه برگهای آن درخت می باشند. به خدا که وقتی یکی از آنها (شیعیان) می میرد یکی از برگهای آن درخت می افتد و
در بحار به نقل از امالی
شیخ طوسی از پیغمبر اکرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم روایت شده است که فرمود:
-=
من درختی هستم که
فاطمه شاخه و علی پیوند وحسن و حسین میوه و دوستانشان از امت من برگهای آن درخت می‌باشند.
=-
نکته!
باید توجه داشت که معنای این روایات و روایات مشابه این نیست که هر کس از پدر و مادر شیعه بود قطعا بهشتی است و هر کس که از پدر و مادر شیعه نبود خوشبخت نیست چرا که شیعه یک دین ارثی مانند
یهود نیست و هر کس با تحقیق و بررسی به آن ایمان بیاورد مشمول این حدیث است پس این حدیث خوشبختی جبری برای شیعیان و بدبختی برای دیگران نیست و به مساله جبر مربوط نمی شود.
منابع:
مکیال المکارم ، سید محمد تقی موسوی اصفهانی
