منو
 کاربر Online
526 کاربر online

حق برداشت مخصوص

چاپ
جامعه و علوم اجتماعی > علوم اجتماعی > اقتصاد > بازرگانی
جامعه و علوم اجتماعی > علوم اجتماعی > اقتصاد > بانکداری

تعریف

در پی جنگ جهانی دوم پرداخت های بین المللی عمدتاً به وسیله ارز ذخیره ای دلار و پوند استرلینگ و نیز طلا صورت می گرفت. از نظر کینز، وابستگی به طلا یک اشتباه تاریخی بود که به هر حال در حوزه مسائل اقتصاد داخلی کشورها با موفقیت به کنار نهاده شده بود. مشکل وابستگی به دلار و پوند آن بود که عرضه این دو پول از طریق کسری یا مازاد تراز پرداخت های ایالات متحده آمریکا و انگلستان تنظیم می شد.

کسری تراز پرداخت های آمریکا در حقیقت مهمترین منبع جریان نقدینگی به سوی بانک های مرکزی دیگر کشورها بود و ادامه این وضعیت دشوار، تردید نسبت به حفظ نرخ برابری دلار، و در نتیجه، بی میلی بانک های مرکزی به نگهداری دلار را تشدید می کرد.

بر این اساس بود که فرانسه در اواسط دهه 1960 سیاست فروش دلارهای خود در برابر طلا را اعلام داشت. این مشکل در ماه اوت سال 1971م، یعنی زمانی که دولت آمریکا سیاست های گوناگونی را برای کاهش تراز پرداخت ها به اجرا درآورد، به اوج خود رسید.
در دسامبر سال 1971م ارزش دلار به میزان 10 درصد کاهش یافت، و لذا کشورهای گروه 10 بر سر بازنگری مساله نقدینگی بین المللی به توافق رسیدند.


کینز اندیشه ی استفاده از یک پول بین المللی به نام بانکور را مطرح کرد. این طرح به دلیل هراس از تورمی که انتشار پول جدید می توانست به وجود آورد، رد شد.

در ماه ژوئیه سال 1969م کشورهای گروه 10 بر سر ایجاد حق برداشت مخصوص، که مشابه طرح اولیه کینز بود توافق کردند و این تصمیم به تصویب صندوق بین المللی پول رسید. حق برداشت مخصوص وابسته به طلا شد و به نرخ 35 دلار برای هر اونس طلا، یعنی معادل یک دلار اعلام گردید. تا دسامبر سال 1971 هر واحد حق برداشت مخصوص برابر یک دلار بود، لیکن پس از ارزشکاهی دلار در پی موافقتنامه اسیمتسونین، این نرخ برابری به 08571/1 دلار برای هر واحد حق برداشت تغییر یافت.

پس از برقراری نرخ شناور ارز در سال 1973م، ارزش حق برداشت مخصوص، بر اساس اهمیت نسبی پول کشورها در صادرات بین المللی، به میانگین وزنی یا سبدی متشکل از پول شانزده کشور وابسته شد و بدینسان از ژوئیه سال 1974م نرخ حق برداشت مخصوص نسبت به دلار شناور شد. در آغاز سال 1976م، نرخ برابری به 17183/1 دلار برای هر واحد حق برداشت مخصوص رسید.

در ابتدای سال 1970م میزان حق برداشت مخصوص توزیع شده در جهان برابر 3414 میلیون دلار بود که می بایست طبق توافق در دوره 1979 تا 1981 به 12 میلیارد حق برداشت مخصوص بالغ شود. حق برداشت مخصوص بر مبنای سهمیه هر کشور در صندوق بین المللی پول بین آنها تقسیم می شود. کل حجم حق برداشت مخصوص در سال 1980م برابر 25/16 میلیارد دلار بود که از آن میان 95/2 میلیارد دلار به ایالات متحده آمریکا تعلق داشت.

درسال 1981م وابستگی ارزش حق برداشت مخصوص به میانگین وزنی پول پنج کشور به شرح زیر محدود شد:
  1. دلار ایالت متحده آمریکا ( 42 درصد )
  2. مارک آلمان ( 19 درصد )
  3. فرانک فرانسه (13 درصد)
  4. ین ژاپن (13 درصد)
  5. پوند استرلینگ (13 درصد)


لینک های زیر را نیز مشاهده کنید




تعداد بازدید ها: 53058


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..