جنگ داخلی آمریکا
بین سالهای 1861 و 1865م، ایالات متحده به دلیل جنگ شدید داخلی بین ائتلاف ایالات جنوبی و اتحادیه ایالات شمالی، به رهبری آبراهام شمالی، به دو قسمت تقسیم شد. پیروزی ایالات شمالی، به دو قسمت تقسیم شد. پیروزی ایالات شمالی، به برده داری در جنوب خاتمه داده و یکپارچگی ملت آمریکا را تضمین نمود.
زیر نویس عکس
لباس نیروهای جنوبی
لباسهای هم شکل به رنگهای نخودی تا خاکستری متغیر بودند. رنگ لباس این پیاده نظام، نخودی است.
زیرنویس عکس
لباس نیروهای شمالی
لباسهای هم شکل آبی رنگ مرسوم بود. این تصویر یک سواره نظام است.
اتحادیه ایالات شمالی
ایالات شمالی تقریبا تمامی کارخانه های ایالات متحده را در اختیار خود داشتند و می توانستند تفنگ و سلاحهای سنگین تولید کنند. همچنین، دو سوم جمعیت آمریکا درشمال کشور زندگی می کردند. در جنگ داخلی آمریکا، تعداد کشته ها و زخمی های نیروهای اتحادیه شمالی بیشتر از نیروهای ائتلاف جنوبی بود، اما شمالیها می توانستند جای کشته ها و زخمی هایشان را با نیروهای تازه نفس پرکنند، در حالیکه جنوبی ها به علت تعداد کم نیروهایشان، قادر به انجام اینکار نبودند.
ائتلاف ایالات جنوبی
این ائتلاف متشکل از یازده ایالت جنوبی بود که در سالهای 1860 و 1861 م از اتحادیه ایالات شمالی جدا شدند. این ایالات عبارت بودند از: تگزاس، آلاباما، فلوریدا، کارولینای جنوبی، جورجیا، لوئیزیانا، می سی سی پی، آراکانزاس، کارولینای شمالی، تنسی و ویرجینیا، اقتصاد این ایالات به صادرات پنبه متکی بود. آنان پنبه را با استفاده از نیروی کار برده ها می کاشتند. طس جنگ داخلی آمریکا، جنوبی ها فقیر و گرسنه شدند.
آبراهام لینکلن
آبراهام لینکلن در سال 1809 م، در کنتاکی بدنیا آمد. وی یکی از بزرگترین رئیس جمهورهای کشور ایالات متحده آمریکا می باشد. در سال 1863 نطقی ایراد کرد که به «خطا به گتیز بورگ» معروف شد. این خطابه بخاطر ارائه تعریفی جامع از دموکراسی معروف شده است: «... حکومت مردم، به دست مردم، برای مردم» لینکلن در سال 1865 به قتل رسید.
زیر نویس عکس
برگزیده ای از «نطق گتیز بورگ»
برای تجلیل از مقام آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس جمهور ایالا متحده، تندیس یاد بود وی در واشنگتن دی. سی، ساخته شده است.
نوامبر 1860م
«آبراهام لینکلن» عضو حزب جمهوریخواه که مخالف برده داری است، به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده انتخال می شود.
دسامبر 1860
ایالت «کارولینای جنوبی» از اتحادیه جدا می شود. ایالتهای جنوبی دیگر نیز بعد از مدت کوتاهی از اتحادیه جدا می شوند.
فوریه 1861
ایالتهای جنوبی، «ائتلاف ایالات جنوبی» را بوجود می آورند، و «جفرسون دیویس» را به عنوان رئیس جمهور خود انتخاب می کنند.
آوریل 1861
نیروهای جنوبی، شهر بندری «فورت سامتر» در «چارلستون» واقع در کارولینای جنوبی، را گلوله باران می کنند. این حادثه، باعث شروع جنگ داخلی آمریکا می شود.
ژوئیه 1861
نیروهای ائتلاف ایالات جنوبی، نیروهای اتحادیه ایالات شمالی را در منطقه «بول ران» در ایالت ویرحینیا، شکست می دهند.
آوریل ـ ژوئن 1862
ژنرال «توماس جکسون» که ملقب به «دیوار سنگی» بود، در نبردی چشمگیر در دره «شناندو» واقع در ایالت «ویرجینیا» نیروهای اتحادیه ایالات شمالی را شکست می دهد.
سپتامبر 1862
نبرد «آنتی تام» در ناحیه «شار پزبورگ» در ایالت مریلند صورت می گیرد. رابرت ئی. لی، فرمانده نیروهای ائتلاف ایالات جنوبی، مجبور به عقب نشینی به ویرجینیا می شود. در روز 22 سپتامبر، رئیس جمهور، لینکلن، ««اعلامیه لغو برده داری» را منتشر می کند. این اعلامیه، تمامی بردگان ایالات جنوبی را از تاریخ یکم ژانویه 1863، آزاد اعلام می کند.
دسامبر 1862
نبرد «فرد ریکز بورگ»، در ایالت ویرجینیا، با پیروزی نیروهای ائتلاف ایالات جنوبی به فرماندهی ژنرال «لی» تمام می شود. 13000 نفر از نیروهای اتحادیه ایالات شمالی زخمی می شوند.
ماه مه 1863
ژنرال «لی» به پیروزی چشمگیری در «چانسلر زویل»، واقع در ویرجینیا، نائل می شود. ارتش ژنرال «لی» تا شهر پنسیلوانیا پیش می رود.
ژوئیه 1863
حدود 50000 سرباز جان خود را در نبرد سه روزه «گتیز بورگ»، از دست می دهند. پیشروی ژنرال «لی» به سمت «پنسیلوانیا» متوقف شده و او مجبور می شود که به ویرجینیا برگردد. در روز چهارم ژوئیه، ژنرال «یولیسیز اس. گرانت»، شهر «ویکس بورگ» در «می سی سی پی» را فتح می کند. این پیروزی، شمالیها را به رودخانه «می سی سی پی» مسلط کرده و ایالتهای موتلفه جنوب را به دو نیم تقسیم می کند.
ماه مه 1864
نبرد «ویلدرنس» (بیابان)، درنزدیکی «چانسلرزویل» در ایالت ویرجینیا اتفاق می افتد. در نبرد خونین، نیروهای ژنرال «گرانت» در مقابل نیروهای ژنرال «لی» قرار می گیرند که در نتیجه، 17000 سرباز شمالی و 11000 سرباز جنوبی کشته می شوند. علی رغم تعداد زیاد مجروحین، نیروهای ژنرال «گرانت»، نیروهای جنوب را تا پایتختشان، «ریچموند»، به عقب می رانند.
نوامبر ـ دسامبر 1864
«ویلیام تی. شرمن » که یک ژنرال نیروهای شمال است، «رژه دریایی» خود را از «آتلانتا» تا «سوانا» با گذشتن از «جورجیا»، تکمیل می کند. ارتش وی، شهرها و مزارع را آتش زده و محصولات کشاورزی را از بین می بردند.
آوریل 1865
با تسلیم ژنرال «لی» به نیروهای ژنرال «گرانت» در دادگاه شهر «آپوماتکس» در ایالت ویرجینیا، جنگ داخلی تمام می شود. در روز 14 آوریل، آبراهام لینکلن در سالن نمایش فورد در شهر واشنگتن، توسط یک جنوبی بنام «جان ویلکس بوت»، هدف گلوله قرار می گیرد. لینکلن، یک روز پس از سوء قصد می میرد.
عوامل متعددی منجر به شروع جنگ داخلی آمریکا شدند، اما برده داری عامل اصلی اختلاف بین شمال و جنوب بود.
عوامل متعددی منجر به شروع جنگ داخلی آمریکا شدند، اما برده داری عامل اصلی اختلاف بین شمال و جنوب بود. قانون برده داری در ایالتهای شمالی که صنعتی شده بودند، لغو گردید. بعضی از شمالیها که به طرفداران الغاء برده داری معروف بودند، برای لغو برده برداری در سراسر کشور تلاش می کردند. اما برده ها با کار در مزارع پنبه نقش مهمی در توسعه اقتصادی و کشاورزی ایالات جنوبی ایفا می کردند. تا سال 1860م، حدود 4 میلیون برده در ایالتهای جنوبی مشغول به کار بودند.
موافقین و مخالفین برده داری
بخاطر مصلحتهای سیاسی، به مدت چند دهه در بین ایالات، صلح و آرامش برقرار بود، اما در دهه 1850، اوضاع به وخامت گرائید. بسیاری از شمالیها، با برده داری در جنوب مخالف نبودند، اما از گسترش برده داری به ایالتها و نواحی غربی بیم داشتند. قرارداد بین ایالتهای کانزاس و «نبراسکا» (1854) و تصمیم دادگاه عالی در رد شکایت «درد اسکات» که یک سیاهپوست بود، حاکی از نفوذ برده داری در ایالتهای غربی بود. جنوبی ها ازفعالان جنبش مخالفین برده داری می ترسیدند. در این میان می توان از شورش ناموفق «جان براون» (59 – 1800) در سال 1859 نام برد که شعله قیام در ایالات جنوبی را برافروخت.
آغاز ریاست جمهوری «لینکلن»
در سال 1860، «آبراهام لینکلن» (1865 ـ 1809) بعنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شد. از آنجا که وی نامزد حزب جمهوریخواه بود و با توسعه برده داری مخالفت می کرد، سیاستمداران ایالات جنوبی از پذیرفتن رهبری او سرباز زدند. ایالات جنوبی یکی پس از دیگری از اتحادیه ایالات آمریکا خارج شده و سرانجام، ائتلاف ایالات جنوبی را بوجود آورند. «لینکلن» معتقد بود که ایالتها به تنهایی حتی خارج شدن از اتحادیه را ندارد؛ او برای یکپارچه نگاه داشتن اتحادیه، دستور استفاده از زور را صادر کرد.
آزادی برده ها
در ابتدا، «لینکلن» دلیل جنگ را حفظ یکپارچگی کشور اعلام کرد، اما تا سال 1862، او به این نتیجه رسیده بود که برده داری باید از میان برود. «دستور لغو برده داری»، که از روز یکم ژانویه 1863 به مورد اجرا گذاشته شد، تمامی برده ها در ایالات متحده آمریکا را آزاد اعلام کرد. اصلاحیه سیزدهم که در سال 1865، به قانون اساسی آمریکا الحاق گردید. برده داری را در ایالات متحده، برای همیشه از بین برد.
دوران بازسازی
جنگ داخلی آمریکا باعث ویرانی ایالات جنوبی شد. از سال 1867 تا اواسط دهه 1870 ایالتهایی که قبلا جزء ائتلاف جنوب بودند، توسط دولت فدرال (دولت مرکزی آمریکا) اداره می شدند که این زمان، به دوره باز سازی معروف است. سفید پوستهای شکست خورده، نسبت به برده های آزاد شده کینه توزی می کردند. همچنین، سازمانهای تروریستی نظیر «کوکلس کلان» Ku klux klan بر ضد سیاهپوستان شکل گرفتند. هر چند که قوانین دولتی، ضامن حقوق مدنی و سیاسی برده های آزاد شده بودند، اما این قوانین تا پایان دوره بازسازی به مورد اجرا گذاشته نشدند. در دهه 1960، سیاهپوستان حقوق مدنی و سیاسی خود را باز یافتند.
شمال و جنوب
اتحادیه ایالات شمالی از 23 ایالت، و ائتلاف ایالات جنوبی از 11 ایالت تشکیل شده بودند. بعد از جنگ داخلی، چند بخش شمالی دیگر نیز به ایالت تبدیل شدند. نبردهای عمده، مانند نبرد گتیزبورگ در نواحی شرقی و جنوب شرقی کشور رخ دادند.
جنگ گتیزبورگ
در روزهای یکم تا سوم ژوئیه سال 1863م، نیروهای جنوبی به فرماندهی ژنرال رابرت ثی. لی به نیروهای شمال تحت امر ژنرال «جورج مید»، که در نزدیکی گتیز بورگ در ایالت پنسلوانیا سنگر گرفته بودند، حمله کردند. نقطه اوج نبرد حمله ژنرال پیکت بود. این نبرد تلفات سنگینی بر جای گذاشت، ولی سرانجام، ژنرال «لی» که شکست خورده بود مجبور به عقب نشینی به «ویرجینیا» شد.
زیرنویس عکس
در میدان نبرد
در این نقاشی، سحنه خونریزی و آشفتگی میدان نبرد گتیزبورگ نشان داده شده است.
حقایق ثبت شده
جنگ داخلی آمریکا، اولین جنگ پیشرفته جهان بشمار می رود، چرا که راه آهن در این جنگ نقش مهمی داشت و همچنین وقایع جنگ توسط عکاسان ثبت و ضبط شدند. این جنگ، خونین ترین جنگ تاریخ آمریکا بود. در مجموع، 360000 سرباز اتحادیه ایالات شمالی و 360000 سرباز ائتلاف ایالات جنوبی جان خود را از دست دادند. در سال 1865 م، شمالی ها 960000، و جنوبی ها 450000 نفر سرباز در اختیار داشتند.