جابر بن عبدالله انصاری که خود را رساننده سلام
رسول خدا به
امام باقر علیه السلام میدید و به این تبلیغ افتخار میکرد ظاهراً هر بار که با امام باقر علیه السلام روبرو میشد، این سلام را تکرار میکرد.
مثلا یکبار امام باقر علیه السلام را می بیند، آن حضرت را در آغوش میگیرد و میگوید: « رسول خدا به من امر کرده اند که سلام آن حضرت را به شما برسانم.
یکبار دیگر حضرت را میبیند و میگوید: « آیا تو باقر هستی ؟»
حضرت میفرماید: « بله، من باقرم! سلام رسول خدا را به من برسان!»
جابر جلو میآید و سر مبارک حضرت را میبوسد و میگوید: « پدر و مادرم فدایت باد! پدرت رسول خدا به شما سلام رساندند. »
ابی زبیر میگوید: « ما نزد جابر بن عبدالله بودیم که
امام سجاد علیه السلام با فرزندشان امام باقر علیه السلام وارد شدند.
امام سجاد فرمود: « پسرم، سر عمویت را ببوس!»
امام باقر علیه السلام نزدیک جابر شدند، سر او را بوسیدند، جابر امام را در آغوش گرفت و گفت: « ای محمد، محمد رسول الله بر تو سلام فرستاده »
از او پرسیدند چطور؟ جابر گفت
امام حسین علیه السلام روی دامن رسول خدا بود و حضرت با او بازی میکرد.
بعد فرمود: « ای جابر! برای این پسرم حسین پسری متولد میشود به نام « علی » که او سیدالعابدین است و برای علی پسری است به نام محمد. هر گاه او را دیدی، سلام مرا به او برسان. »
منابع:
بحار الانوار، ج 42، ص 224، ح 2.
بحار الانوار، ج 42، ص 296.
بحار الانوار، ج 42، ص 227، ص 9.
