Prepatation
تهیه ترکیبات آلیسیکلی از سایر
ترکیبات آلیفاتیک عموماً شامل دو مرحله است:
(الف) تبدیل ترکیب یا بعضی از ترکیبات زنجیری باز به ترکیب حلقوی، طی فرآیندی که به حلقوی شدن موسوم است.
(ب) تبدیل ترکیب حلقوی به دست آمده به ترکیب حلقوی مورد نظر: به عنوان مثال: تبدیل یک الکل حلقوی به یک آلکیل هالید حلقوی یا یک آلکن حلقوی به یک آلکان حلقوی.
اغلب ترکیبات حلقوی با به کارگیری یک روش استاندارد تهیه شدهاند تا صرفاً بستن یک حلقه، به عنوان مثال، دیدم که گروههای آلکیل دو آلکیل هالید میتوانند از طریق تبدیل یک هالید به ترکیب آلی فلزی (لیتیم دیآلکیل مس) با یکدیگر زوج شوند.
از همین روش در مورد یک دیهالید نیز میتوان استفاده کرد که در نتیجه دو گروه آلکیل که بخشی از یک مولکول واحد هستند با هم جفت میشوند.
در این مورد، روی، این عمل را به خوبی انجام میدهد. گرچه این روش خاص فقط در تهیه
سیکلوپروپان قابل کاربرد است اما نشان دهندة تکنیک مهمی است: تحت چنین شرایطی به جای یک
واکنش بین مولکولی (بین مولکولها) یک
واکنش درون مولکولی (در یک مولکول) اتفاق میافتد. همانطور که میتوان دید، این واکنش شامل بستن دو انتهای یک مولکول دو عاملی است.
هیدروکربنهای آلیسیکلی از سایر ترکیبات حلقوی (به عنوان مثال هالیدها یا الکلها) به وسیلة همان روشهایی که در تهیه هیدروکربنهای زنجیری باز از سایر ترکیبات زنجیری باز به کار رفتهاند، ساخته میشوند. معذالک، چون با مولکولهای حلقوی سرو کار داریم، گاهی در رابطه با این واکنشها جنبههای فضا شیمیایی خاصی میتواند وجود داشته باشد؛ پس از این که تا اندازهای در مورد ایزومری فضایی ترکیبات آلیسیکلی آموختیم، به یکی از این جنبههای نظری خواهیم افکند.
مهمترین طریقه برای بدست آوردن حلقههایی با اندازههای متفاوت، استفاده از واکنشهای مهمی به نام حلقهزایی است: واکنشهایی که در آنها مولکولها به یکدیگر اضافه شده و ایجاد حلقه میکنند.
