تعريف موج الكترومغناطيسي
تابش الكترومغناطيسي نوعي انرژي است كه از داخل فضا با سرعت بينهايت عبور ميكند. اين تابش شكلهاي مختلفي را به خود ميگيرد كه نور و گرماي تابشي سادهترين شكل قابل تشخيص آن هستند. شكلهايي كه كمتر واضح هستند عبارتند از پرتو گاما، پرتو ايكس، تابش فرابنفش، ريز موج و تابش با فركانس راديويي.
براي بسياري از اهداف، بهتر است تابش الكترومغناطيسي را به صورت ميدانهاي مغناطيسي و الكتريكي كه متحمل نوسانهاي سينوسي همفاز در زاويههاي عمود بر يكديگر و بر جهت انتشار ميشوند، در نظر بگيريم. شكل زير نماينده يك پرتو تك تابش الكترومغناطيسي قطبيده مسطح است. قطبيده مسطح ميرساند كه تمام نوسانهاي ميدان الكتريكي يا مغناطيسي داخل يك صفحه منفرد قرار ميگيرند.
شكل زير هم، نمايش دو بعدي از اجزاي الكتريكي پرتو در شكل بالا است. ميدان الكتريكي در اين شكل به صورت برداري كه طول آن متناسب با شدت ميدان است، نمايش داده شده است. محور طولهاي اين ترسيم، يا زمان عبور تابش از يك نقطه ثابت در فضاست و يا مسافت طي شده است، موقعي كه زمان ثابت نگه داشته ميشود.
در شكل فوق، دامنه

موج سينوسي به صورت طول بردار الكتريكي در يك ماكزيمم موج نشان داده شده است. زمان لازم برحسب ثانيه براي عبور ماكزيممها يا مينيممهاي متوالي از يك نقطه ثابت در فضا را دوره

تابش مينامند.
پارامتر ديگر موج توجه، طول موج

است كه فاصله خطي بين هر دو نقطه همارز روي امواج متوالي است (مثلاً ماكزيممها يا مينيممهاي متوالي)
با متغير گرفتن زمان، موج شكل بالا را ميتوان با يك معادله موج سينوسي توصيف كرد، يعني:
در اينجا

ميدان الكتريكي،

دامنه يا ماكزيمم مقدار براي

زمان و

زاويه فاز است. فركانس زاويهاي بردار

با فركانس تابش

از طريق معادله زير مرتبط است:
جايگزيني اين رابطه در معادله موج خواهد داد:
پیوند های خارجی
http://Olympiad.roshd.ir/chemistry/content/pdf/0587.pdf