صدیقه کبری فاطمه زهراسلاماللهعلیه وقتی که پدر بزرگوارشان دستورتسبیحات معروف را به ایشان دادند، رفت سرقبر عموی بزرگوارش جناب حمزه بن عبدالمطلب و از تربت شهید برای خود تسبیح درست کرد.
این کار یک معنی بزرگ دارد و آن این است که خاک شهید محترم است، قبر شهید محترم است.
انسان برای اینکه اذکار و اوراد خود را بشمارد نیازمند سبحه (تسبیح) است.
چه فرق می کند که دانه های تسبیح از سنگ باشد یا چوب یا خاک و از هر خاکی که بردارد برداشته است ولی ما این را از خاک تربت شهید برمی داریم و این نوعی احترام به شهید و شهادت است. نوعی به رسمیت شناختن قداست شهادت است. بعد از شهادت امام حسینعلیهالسلام اگر کسی بخواهد از خاک شهید تبرک بجوید از خاک
حسین بن علیعلیهالسلام تهیه می کند.
ما که می خواهیم نماز بخوانیم از طرفی سجده بر فرش و بر مطلق مأکول و ملبوس را جایز نمی دانیم با خود خاکی یا سنگی برمی داریم. ولی پیشوایان ما به ما گفته اند حالا که باید بر خاک سجده کرد بهتر است که آن خاک از خاک تربت شهیدان باشد.
اگر بتوانیم از خاک کربلا برای خود تهیه کنیم که بوی شهید می دهد. یعنی تو که خدا را عبادت می کنی و سر بر روی هر خاکی بگذاری نمازت درست است، ولی اگر سر بر روی آن خاکی بگذاری که تماس کوچکی قرابت کوچکی همسایگی کوچکی با شهید دارد و بوی شهید می دهد، اجر و ثواب تو صد برابر می شود.
امام فرمود: سجده کنید بر تربت جدم حسین بن علی که نمازی که بر آن تربت مقدس کرده اید حجابهای هفت گانه را پاره می کند. یعنی ارزش شهید را درک بکن خاک تربت او به نماز تو ارزش می دهد.
منبع:مقاله شهید؛مرتضی مطهری